Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Blaðsíða 5

höfn á viku og um þriðjungur
innfluttra vara til Englands, í
öðru sæti er Liverpool hvað magn
snertir, en Lundúnaflugvöllur
hvað verðmæti hrærir. Á bökk-
um Thames hefur The Flying
Angel tvær sjómannastofur, önn-
ur er í Victoria Docks og sést á
myndinni, þetta er stór bygging,
byggð kringum 1930, megnið af
húsinu eru gistiherbergi, en þó
eru þar að sjálfsögðu kapella og
ýmsir salir til margvíslegra nota.
Skammt frá er sjómannastofa
fyrir kínverska sjómenn og þar
ræður ríkjum kínverskur prest-
ur, sem heimsækir alla kínverska
sjómenn í London og vinnurmjög
mikilvægt starf. — Önnur sjó-
mannastofa, The Flying Angel,
er í Tilbury, sem er útborg
skammt frá London utar fram
með Thames. 1 þeirri stöð er einn
prestur, en þrír prestar í Vic-
toria Docks auk nokkurra leik-
manna. Þessir aðilar sjá um að
heimsækja öll skip, sem leggjast
að bryggju. Sum skip leggjast
ekki að bryggju af ýmsum ástæð-
um og eru þau í umsjá m.b. John
Ashley, sem er 90 tonna skip og
áður er minnst á. Mér gafst tæki-
færi til að vera nokkra daga í
Tilbury og síðan tvo daga á John
Ashley. Skipið er allvel útbúið til
síns starfs; það var gefið af
skipafélögum, þar er dágóður
samkomusalur, allstórt bókasafn
og kapella. Áhöfnih er tveir
menn, vélstjóri og prestur, sem
er jafnframt skipstjóri. Hafnar-
svæðið er um 70 mílur á lengd og
þar sigla þeir fram og aftur á
nokkrum dögum og heimsækja
um 200 skip á mánuði og vinna
á þann hátt velmetið starf með
ýmsum hætti. Á morgnana hafa
þeir morgunbænir um borð og
seint á kvöldin kvöldbænir. Á
kvöldin liggja þeir venjulega ut-
an á nokkrum skipum og sjó-
mennirnir koma um borð og geta
keypt ýmsar nauðsynjar, fengið
bréf og sent bréf, horft á kvik-
myndir, fengið bækur; úr bóka-
safninu fara um sjö þúsund ein-
tök á mánuði, sem þeir þurfa
ekki að skila aftur.
„Þegar ég kom fyrst á ána,“
segir presturinn, „bjóst ég ekki
við að þurfa að skíra nokkurn
tíma. Skipstjóri einn var fyrstur
til að láta skíra sig og var þá öll
skipshöfn hans viðstödd. Þá var
enginn skírnarfontur um borð,
svo að ég varð að notast við súpu-
disk.“ Stuttu síðar var John Ash-
ley gefinn skírnarfontur. — Um
borð voru einnig sérkennilegar
rafmagnsklukkur, sem hringt er
fyrir messu, þær voru gefnar af
foreldrum ungs pilts, sem fórst í
bílslysi þegar hann var á leið til
skips í sína fyrstu sjóferð.
Einn daginn var nokkrum ný-
útskrifuðum stýrimannaefnum
boðið í siglingu á John Ashley og
fór þá jafnframt fram inntöku-
athöfn í félagsskapinn The Fly-
ing Angel. Sú serimonia fer
þannig fram í stórum dráttum,
að piltarnir stóðu fyrir framan
altarið í kapellunni, presturinn
stendur fyrir framan þá, biður
bæn og spyr þá síðan livort þeir
vilji endurnýja skírnarsáttmál-
ann, þyí næst eru þeir spurðir
hvort þeir vilji gangast undir
reglur The Flying Angel: að
biðja til Guðs á hverjum degi, að
lesa í Heilagri Ritningu á hverj-
um degi, að vera trúfastur al-
tarisgestur og reyna með lífi sínu
á allan hátt að útbreiða ríki Jesú
Krists, loks eru þeir spurðir hvort
þeir séu fúsir til að starfa með
starfsmönnum sjómannatrúboðs-
ins. Þegar þeir hafa játað þessu
öllu fara þeir með trúarjátning-
una og loks staðfesta þeir þessi
heit sín með handsali.
í þessu felst styrkur félags-
skaparins, að það er ekki prest-
urinn, sem er sjómannastarfið,
heldur sjómennirnir sjálfir og
presturinn er þjónn þeirra. Að
lokum verður hér birtur kafli úr
bók einni, sem sjómannastarfið
hefur gefið út.
Lesandinn kann nú að spyrja
sem svo: ,Jú, þetta er allt mjög
athyglisvert, en þar sem aðstæð-
ur til sjós hafa batnað svo mjög
og laun sjómanna hækkað stór-
um, hvaða gagn er þá að félags-
skap eins og The Missions to
Seamen? Geta sjómennirnir ekki
séð um sig sjálfir og er það ekki
í verkahring ríkisstjórnarinnar
og verkalýðsfélaganna að sjá um
öll' þeiri'a velferðarmál V
Svarið veltur á þeirri merk-
ingu, sem við leggjum í orðið vel-
ferðarmál. Ef allt, sem sjómað-
urinn þarf, fæst á vel skipulögð-
urn ,vei'aldlegum‘ klúbbum og ef
sjómannastofurnar hafa ekkert
annað að bjóða, þá á sjómanna-
trúboðið varla rétt á sér.
En maðurinn lifir ekki á brauði
einu saman. Dýpstu mannlegu
þörfum hans verður aldrei full-
VIKINGUR
261