Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Blaðsíða 31

Víc/ £nwra ^turluAcnar
22. SEPT. 1241
Eftir Einar Bogason frá Hringsdal
1. Hákon konungur hafSi
hraustum íslendingum,
bannaS brottför til íslands,
brögnum frá Noregi.
„Út vil ég,“ anzar Snorri,
er meS Skúla dvaldi.
hertoga í Noregi hraustum.
Hann sigldi því til íslands.
2. ÁriS eftir útkomu,
Eyvindur nefndur brattur
og Árni óreiSa líka
efldir þessir jœrSu,
bréf Kóngs, er báSu Gissur,
brott Snorra til Noregs reka.
ESa aS öSrum kosti,
átti liann Snorra aS drepa.
3. Lítt á lofti þó héldu
lymskufullir bréfunum.
Um haustiS hittust á Kili.
liöldar Kolbeinn og Gissur.
RáSum sínum þar réSu,
ráS sem síSar framkomu.
Horskur Gissur þá heim kom.
hann safnaSi strax liSi.
4. BrœSurnir Bjarnasynir
báSir Ormur og Klamgur,
einnig Árni óreiSa
og Loftur foringjar voru.
Gissur greindi frá bréfum,
er gramur Noregs sendi.
Kóngur sagSi’ í þeirn Snorra,
sinn landráSamann vera.
5. 1 engu hann vildi halla,
hér um frá konungsboSi.
HéSan skal hratt því halda,
horskan Snorra aS vinna.
Ormur afsagSi aS fara.
Einn reiS til síns bæjar
BreiSabólsstaSar bóndinn.
Brugga ei launráS vildi.
6. Árna beisk og Svart brœSur
BorgarfjarSar til njósna
sendi Gissur, sem mönnum
safna gjörSi fleirum.
MeS sjötíu menn síSar
sjálfur frá USi reiS hann.
Loft biskupsson lét hann,
liSi stýra, er fór síSar.
7. SafnaSi Klængur saman,
síSan liSi’ um Kjalarnes.
Svo um héraS safnáSi,
saman gjörSi mönnum.
Gissur svo hráSast heldur,
heirn til Reykholts nóttina
eftir Mauritiusmessu.
MölvaSi upp skemmu Snorra.
8. En liáváSann Snorri he.yrSi,
hann til smœrri húsa
hljóp, þar til hitti prestinn,
hann Arnbjörn var nefndur.
Hans meS ráSi hrœddur,
hljóp Snorri’ í kjallarann,
sem lá undir loftinu
meS lokuSum hlera fyrir.
9. Gissur um húsin gœtinn
gjörSi Snorra aS leita.
Hann Arnbjörn prest þá hitti.
Hann spyr hvar Snorri vœri.
ÞaS vissi Arnbjörn eigi.
En þá Gissur mœlti:
„Ei sœttir á komast
ef Snorri finnst eigi.“
10. Arnbjörn prestur óvitur,
álmatýr svaraSi:
„Vel má vera aS Snorri,
vaskur finnast megi,
ef griSum er honum lieitin.“
Hér nœst þeir vissu um Snorra.
Fimm Gissur fóla sendi,
frœgan Snorra aS vega.
11. MorSvargar voru Markús
MarSarson, Símon Knú-tur,
Árni beiskur og Þorsteinn,
er var GuSnasonur.
Þórarinn þar var líka,
þessi var sonur Ásgríms.
Þessir þorparar taldir,
þeir fóru um gólfiS niSur.
12. Halirnir liittu Snorra,
liann var í kiallaranum.
„Högg liann Árni,“ kvaS Símon.
„Ei höggva skal,“ kvaS Snorri.
„Högg þú hann,“ Símonmælti.
„Ei höggva skal,“ Snorri kvaS.
SíSan Árni liann særSi,
svo og Þorsteinn til bana.