Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1971, Blaðsíða 7

Kópur á siglingu úti fyrir Vestfjörðum.
logg-i, var það engin nýlunda á
vetrarvertíðum að svo væri siglt.
Klukkan liðlega hálf eitt um
nóttina, færði loftskeytamaður-
inn á „Kópi“ skipshöfninni þá
frétt, að togarinn „Skúli fógeti"
væri strandaður nálægt Grinda-
vík, setti alla hljóða við þá frétt,
og þóttumst við hafa vel sloppið
fyrir Reykjanes, í slíku veðri og
sjó. Ég fór af vakt klukkan tólf
á miðriætti, og var vakandi í
koju minni, sem og aðrir félagar
mínir, sem voru í lúkarnum.
Við vorum að ræða okkar
á milli um „Skúla" og hvemig
þar myndi fara um skip og á-
höfn. En klukkan eitt kom það,
það ískraði og söng í „Kóp“, og
hann nötraði allur og tók stóran
kipp, síðan var allt hljótt. Hvað
er þetta sögðu menn, við erum
bara strandaðir sögðu aðrir, sú
var og raunin á. „Kópur“ var
strandaður á Keilisnesi á Vatns-
leysuströnd.
Það kom sendiboði framí lúkar,
og voru allir kalláðir upp á dekk,
enginn vissi hverjar afleiðingar
yl'KINGUR
strandið kynni að hafa. Það var
mold ösku bylur, og mikil veður-
hæð, en ekki neitt sérlega illt í
sjó að heitið gæti. Guðmundur
sldpstjóri gekk um skipið og
rannsakaði ástand þess, þá var
og mælt dýpið allt í kringum
skipið, og virtist að „Kópur“
hefði rennt upp á hallandi berg-
flöt. Við sáum grilla í kletta og
flúðir í námunda við skipið, en
skyggnið var ekkert, náttmyrkur
og blind hríð. Það var reynt að
bakka „Kópi“, en hann sat fastur
og haggaðist ekki hið minnsta.
Þegar að strandið varð, var lág
sjávað, en var að falla að, lítils
háttar leki kom að skipinu við
strandið, en ekki mikill, höfðu
lenzidælur vel við lekanum svo að
það var ekki víst að „Kópur“
væri mikið brotinn.
Eftir eina og hálfa klukku-
stund tókst að bakka „Kópi“ af
flúðinni sem hann hafði rennt
upp á, fagnaðaralda fór um
mannskapinn, því þótt áhöfn
togarans væri ekki í fyrirsjáan-
legri hættu, þá var það skipið.
Það var ekki glæsilegt að missa
skip sitt á miðri vertíð, með full-
fermi af fiski.
Sem betur fór rættist vel úr
þessu, að minnsta kosti, í bili.
Skipstjóri tók svo stefnu að
nýju á Hafnarfjörð, en nú var
aðeins keyrt hálfaferð. Náðum
við svo til Hafnarfjarðar á á-
ætluðum tíma. —
Á mánudeginum var svo afl-
anum landað úr „Kópi“, en um
kvöldið siglt til Reykjavíkur,
því skipið átti að fara í slipp
til skoðunar. Þá er búið var að
taka togarann upp í slippinn
kom í ljós að þrettán plötur voru
meira og minna skemmdar, og
auk þess nokkuð sprungið af
hnoðum á botninum.
Hnoðin voru löguð, og steypt
í botninn til bráðabirgða. Fékk
„Kópur“ svo leyfi til að sigla á
ný, en með því skilyrði, að af
endaðri vertíð að fara upp í slipp
til gagngerðar viðgerðar.
Kvöldið fyrir föstudaginn
langa, létum við svo úr höfn á
ný, og var ferðinni heitið austur
á Selvogsbanka. Þessa nótt alla,
og framá föstudag, vorum við
að stíma á móti aftaka suðaustan
roki og stórsjó, er mér þetta veð-
ur sérstaklega minnisstætt sem
versta veður er ég hefi verið á
sjó. Það reyndi sannarlega á þol-
rifin þá í honum „Kóp“, en ekk-
ert' bilaði né gekk úr lagi. Á
laugardaginn fyrir páska var
veðrið gengið niður, var þá byrj-
að að fiska eftir allsögulega
viku.
295