Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1971, Blaðsíða 33

Slys og afleiðingar slysa
Framhald af b!s. 317.
inni en afturhjólin auk þess sem
þau eru burðarminni.
Virðist þessi tilhögun þessara
ágætu tækja vera miðuð við slátt
á loðnu engi, þar sem sláttuvélin
er staðsett aftan við framhjólin og
þau þannig gerð, að hægt er að
færa þau inn fyrir hið óslegna gras
til að fyrirbyggja bælingu á því.
Þetta þjónar að vísu sínum tilgangi
og er gott en ekki nauðsynlegt.
Hinir fjölhæfu möguleikar þess-
ara tækja til ýmiss konar vinnu
hafa gert það, að bæði framleið-
endur og notendur hafa hagnýtt sér
þau eftir beztu getu. Þannig hafa
þessi tæki verið notuð á þjóðvegum
sem dráttarvagnar, en vegna hinna
innfæranlegu hjóla, sem oft eru
innar en hin stóru drifhjól, hafa
orðið mörg slys og veltur á ræsum
á þjóðvegum, sem alltof oft eru
mjórri en akbrautin sín hvoru me^-
in.
Þá er það staðreynd, að þessi
tæki þola ekki, að þeim sé ekið í
ófærð. Ef framhjólin festast í flagi
eða öðrum torfærum, fara þau á
hvolf, samanber fróðlegt erindi
hins ötula lögreglumanns, Sigurðar
Ágústssonar, sem hann flutti fyrir
nokkru (um það bil einu ári) í
sjónvarpinu. Þessi tæki (dráttar-
vélar) eftir að búið er að færa hin
veigalitlu framhjól saman eru eins
og þrífótur (ég biðst afsökunar, ef
þetta hugtak, þrífótur, er e.t.v. lítt
skiljanlegt almennum lesanda),
veltur ef honum er ýtt á undan
sér, en gengur ljúft ef hann er
dreginn, þ.e. að tveir fætur séu
dregnir en einn komi á eftir. Þetta
kom greinilega fram í fyrrnefndu
erindi Sigurðar Ágústssonar ásamt
skýringamyndum
Ef við athugum, hvernig þessi
tæki eru notuð hér á landi og víðar,
þar sem alls konar útbúnaði er
VlKINGUR
komið fyrir á hinum ótraustu, inn-
færanlegu framhjólum, gaffallyft-
ara, skóflu, ýtublaði, langri bómu
o.fl., þarf engan að undra, þótt þau
hafi tilhneigingu til að velta á hlið-
ina eða á hvolf. Þau geta ekki ann-
að samkvæmt aldagömlu lögmáli.
Það að banna duglegum strákum
12-14 ára úr bæ eða borg, sem
alizt hafa upp við skellur (skelli-
nöðrur), bíla og önnur vélknúin
tæki, öll afskipti af þessum einföldu
og léttmeðfærilegu tækjum er frá-
leitt og ekki líklegt til neinna úr-
bóta. Það að fyrirskipa veltitryggar
grindur á þessi tæki, minnir á hin
útblásanlegu bjargvesti, sem einu
sinni voru hugsuð öllum sjófarend-
um til þess að fljóta á sjónum í,
ef skipinu hvolfdi.
Nei, ef við og aðrir eigum að
losna við þessi slys, þurfum við að
halda okkur við blákaldar stað-
reyndir, staðreyndir, sem ýmsir
framleiðendur, svo sem Volvo í
Svíþjóð o.fl. hafa tekið með í sín-
um útreikningum, og snúa drifinu
við, þannig að afturhjólin, hinn
drífandi kraftur og burðarmikli
endi tækisins gangi á undan bæði
til framdriftar og lyftinga en minni
hjólin séu aðeins til þess að stýra.
Þetta er að vísu dálítil breyting
á gírkassa og stýri, en þetta er líka
öruggasta leiðin til þess að koma í
veg fyrir dráttarvélaslys, ekki að-
eins til að draga úr afleiðingum
þeirra heldur til að fyrirbyggja
þau.
Hvort unnt væri kostnaðar vegna
að gera slíkar breytingar á gömlum
dráttarvélum skal ósagt látið, en
að fá þessar breytingar á nýjum
vélum ætti ekki að hafa tilfinnan-
legan kostnað í för með sér og ekki
rýra á neinn hátt hina hagnýtu
þýðingu þessara tækja, nema síður
sé.
í fáum orðum sagt forða slyslnu
áður en það skeður í stað þess að
reyna að draga úr afleiðingum
þess, þótt sú stefna eigi vissulega
fullan rétt á sér.
Lendi leikarar í samkvæmi, er oft
kvabbað á þeim með að troða upp.
1 einu slíku tilfelli sagði leikarinn:
„Jú, ég skal g-efa ykkur eitt númer,
en með því skilyrði að þér komið með
eitthvað úr yðar starfsgrein."
„Með ánægju", svaraði binn. „Ég
vinn hjá líftryggingarfélagi, ég skal
tryggja yður þegar í stað!“
❖
Eftirfarandi auglýsing birtist frá
hreppstjóra á Norðurlandi:
„Graðfolaeigendur eru stranglega
áminntir um að láta vana fola sína.
Annars verða þeir tafarlaust geltir,
eða settir undir lás og síá.
*
„Þú segir, að konan þín hafi fengið
nafnlaust bréf með upplýsingum um
sitthvað, sem þú hafir aðhafst áður en
þið giftust. Jæja, ég held það bezta,
sem þú getur gert, sé að játa allt sam-
an“.
„Það má vel vera, en hún vill ekki
leyfa mér að lesa bréfið, svo ég veit
ekkert hvað ég á að játa“.
Hs
Þessir karlmenn eru alveg óþolandi.
Hefði fyrri maðurinn minn ekki dáið,
hefði ég ábyggilega aldrei gift mig
aftur.
*
Skotasaga: Eitt sinn fyrir löngu,
löngu síðan var Skoti og hann var
klæðskeri. Hann saumaði fyrstu stutt-
buxurnar.
Góðlegur eldri maður fleygði eitt
sinn smámynt í húfu blinds betlara
en hitti ekki og betlarinn hljóp og
tók upp peninginn, sem oltið hafði
eftir gangstéttinni.
„Ég hélt þér væruð blindur,"
sagði gjafarinn undrandi.
Nei, ég er ekki sá rétti. Ég gæti
aðeins plássins meðan hann er í
bíó.“
821