Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Qupperneq 18

Þegar þvotturinn er kominn úr þurrkaranum er hann straujaður og brotinn saman. Við
rúlluna standa Edith Ragnarsson og Ólöf Edda Steinarsdóttir en þær Ragna Benedikts-
dóttir og Hulda Guðmundsdóttir brjóta saman lökin. Á veggnum fyrir aftan má sjá mynd
af þvottakonum fyrri tíma.
ár bráðum. Það er alltaf nóg að
gera.“
— Hefur þér haldist vel á
starfsfólki, spyr ég Kristjönu.
„Já, það er eiginlega ekki fyrr
en í vetur sem hreyfing hefur
orðið á þessu hjá okkur“, og þær
hlæja báðar. „Það hefur verið
svolítlð um að fólk komi og fari,
undanfarið, en sumar hafa verið
hér í 16—17 ár. Eldri konur hald-
ast lengur. Unga fólkið er meira
fyrir að vera frjálst og prófa ýmis-
legt.“
— Er greitt samkvæmt Sóknar
taxta?
„Já, það er nú með því allra
besta sem verkafólk á kost á. Þeir
sem sjá um óhreina þvottinn, fá
greitt 8% álag og verkstjórar og
þvottamaður fá auðvitað meira.
Samskiptin við forráðamenn hér
hafa verið til sóma, allt staðið eins
og stafur á bók sem samið er um.
Andrúmsloft á vinnustað skiptir
höfuðmáli, að ró sé og friður.
Maður hefði ekki tollað svona
lengi ef ástandið væri ekki gott að
þessu leyti.“
— Eru vélamar nýjar og
góðar?
„Já, helmingurinn eru nýjar
Hver vasaklútur og hver flík
merkt og raðað í hillur
„Það er óskapleg vinna sem
lögð er í heimilisþvottinn þ.e.
persónulegan þvott vistmanna.
Hver flík er merkt og allt er skrif-
að upp þegar það kemur inn í
þvottahúsið og fer út. Hver vist-
maður hefur sér hillu þar sem við
látum þvottinn þegar búið er að
ganga frá honum. Þetta er mikið
verk með svo margt fólk. En ég sé
ekki auðveldari leið því allir vilja
fá sinn eigin þvott til baka. Það
getur verið að hægt sé að vinna
þetta auðveldar með tölvutækni,
hver veit“, segir Kristjana og hlær.
„Þegar ég hætti er kannske hægt
að skipuleggja þetta betur en
sannleikurinn er sá að við höfum
ekkert pláss til að breyta neinu.“
— Ertu að hugsa um að fara að
hætta?
„Já, þegar maður fer að verða
sjötugur hugsar maður til þess. Nú
er ár aldraðra og árið mitt líka“,
og hún hlær kankvís. „Það er
betra að yngra fólk taki við, ald-
urinn segir til sín, maður fer að
verða kalkaður og gleyminn. Það
er ekki hægt í þessu starfi. Maður
verður að hafa hug og heila alveg í
vélar, ein er frá því byrjað var.
Þær eru um klukkutíma að þvo
svo erum við með þrjá þurrkara,
mjög góða og þama er rúlla og
pressa sem öll rúmföt fara í gegn-
um. Ef fólk er snöggt, gengur
þetta mjög vel. Vélarnar stjóma
hraðanum mest en hraðinn hjá
fólkinu ræður því líka hve fljótt
vinnan gengur.
Hver vistmaður á sitt hólf og í þau er raðað persónulegum þvotti hvers og eins. Kristjana,
með bamabam sitt Margréti Bjamadóttur sjö ára. „Eflaust verður einhvem tíma hægt að
finna fljótlegri aðferð við að sortéra þvottinn kannske með tölvuvæðingu“, segir hún.
18
VÍKINGUR