Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Blaðsíða 22
— Þið eruð með kjötvinnslu, er
hún fullnægjandi?
— Já, við höfum einn kjötiðn-
aðarmann í starfi, hann vinnur
allar kjötvörur. Við getum reynd-
ar ekki reykt, sendum t.d. bjúgu í
reyk annars staðar. Við búum til
allt álegg, það munar mjög miklu.
— Og bakaríið?
— Já, við höfum bakara sem
sér um allan bakstur nema seyddu
rúgbrauðin. Þetta er þriðji bakar-
inn hjá okkur. Fyrst var hér bakari
sem Ársæll heitir og er nú bryti hjá
Hrafnistu í Hafnarfirði. Sá sem er
hér nú heitir Jón Bjömsson, hann
átti áður bakarí í Lídó. Hann varð
Þama er Pétur Sigurðsson kjötiðnaðarmaður að færa upp ilmandi malakoff-pylsur sem
heimilisfólkið kann eflaust vel að meta sem álegg. Allar kjötvörur eru unnar á staðnum
svo ekki þarf að sækja það út fyrir veggi heimilisins.
Það var nóg að gera hjá þeim stöllum Kristjönu Stefánsdóttur sem starfað hefur nær 15
ár í eldhúsinu, Elísabetu Brynjólfsdóttur (í miðið) og Valgerði Sigtryggvadóttur sem
starfað hefur þama í 12 ár. Eflaust hefðu þær mátt líta upp en voru eitthvað að skjóta á
blaðamann eins og sést á svipnum.
fyrir miklu áfalli fyrir nokkrum
árum, fór með hendina í veltikar,
en það er undravert hvað menn
geta þjálfað sig ef skapið og
ástundunin er góð.
— Hefur ykkur haldist vel á
fólki?
— Já, mjög vel. Stúlkumar eru
margar búnar að vinna hér síðan
um og fyrir 1970. Það má segja í
10—15 ár margar hverjar. Við
höfum 2 lærða matsveina auk
mín. Það munar miklu upp á
vinnuafköstin að fólkið sé vant.
Matsveinn á togurum
— Að lokum Magnús, segðu
okkur svolítið um sjálfan þig,
hvaðan þú ert og hvað þú starfaðir
áður en þú komst hingað.
— Ég er Dýrfirðingur, bjó fyrst
að Læk, rétt hjá Núpi, fluttist síð-
an að Ketilseyri og svo til Þing-
eyrar. Ég fór fyrst á sjó árið sem ég
fermdist á togara þeirra Proppé—
bræðra frá Þingeyri. Hann hét
Klementína og var franskur. Ég
byrjaði þar sem hjálparkokkur en
varð leiður á eldamennskunni á
tímabili, sérstaklega þegar ég var
á síldarbátunum. 17 ára fór ég
suður, eins og allir gerðu og var
lengi matsveinn á togaraflot-
anum, lengst á nýsköpunartogar-
anum Röðli frá Hafnarfirði. Tvö
síðustu árin áður en ég kom hing-
að var ég með mötuneyti við
byggingu Borgarspítalans í
Reykjavík.“
Síðan bregður Magnús sér í
klossana sína sem hann fór úr
framan við skrifstofudymar og
sýnir mér verkstjórasvæði sitt. Ég
tek myndir af fólkinu hans og
virðist léttur andur ríkja meðal
starfsfólks þessa þýðingarmikla
þjónustufyrirtækis Hrafnistu.
E.Þ.
Jón Bjömsson sér um allan bakstur fyrír
heimilið í litla bakaríinu í kjallaranum.
Kökurnar hans eru undurgóðar eins og
allir vita sem drukkið hafa kaffi og með því
á Hrafnistu.
22