Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Blaðsíða 52

Læra að stjórna bát
og veiða í net og á línu
Litið við í sjóvinnunámi grunnskóla á Reykjavíkursvæðinu
I nóvemberblaði Víkings var
viðtal við Þorleif Valdimarsson,
námsstjóra í sjóvinnu í grunn-
skólunum. Þar kom fram áhugi
Þorleifs að koma skólaskips-
draumnum í framkvæmd svo að
nemendur geti fengið verklega
þjálfun í námsefninu. Þau gleði-
legu tíðindi gerðust síðan að bátur
fékkst á leigu og með honum
skipstjóri og nú hafa 90 sjóvinnu-
nemendur úr Reykjavík og
Kópavogi farið í eins dags róður
og fiskað vel.
Báturinn sem bjargaði þessu
aðkallandi máli, heitir Þorsteinn
Re. 303 og skipstjórinn Magnús
Ásgeirsson. Guðbjöm Þorsteins-
son mikill aflaskipstjóri, nú á
Skarðsvíkinni, á bátinn sem er 12
tonna frambyggður plastbátur, og
má segja að velvilji hans hafi gert
þetta mögulegt.
Magnús skipstjóri leit inn til
okkar og skýrði út hvemig til tókst
að framkvæma það sem margir
höfðu brotið heilann um hvemig
framkvæmanlegt væri.
— Er þetta mikill kostnaður
fyrir skólana, Magnús?
— Það hafa allir skóiar geta
bjargað því nema einn. Kostnað-
urinn við hvem túr er u.þ.b. 1750
krónur sem skólamir verða að
borga. Það er leigan fyrir bátinn,
laun eins manns, olía og einhver
matur sem ég hef séð um að elda
fyrir þau.
— Eru krakkarnir ekki ánœgð
með þetta framtak?
— Jú, það er nú líkast til. Þau
hafa staðið sig mjög vel, verið
furðu dugleg á sjónum þó tíðar-
farið hafi verið slæmt í haust,
kaldasti nóvember í 50 ár. Þau
hafa flest verið búin að jafna sig
alveg af sjóveikinni eftir tvo tíma.
Það hefur komið fyrir að við höf-
um róið í þrem til fjórum vind-
stigum.
— Hvernig notið þið róðurinn
til kennslu?
— Við höfum farið út klukkan
níu á morgnana og komið að landi
um fimm. Við förum með átta
krakka í einu og byrjum á að
kenna þeim á radarinn, taka mið í
landi og staðsetja bátinn. Síðan
fara þau með miðið úr radarnum
niður í kortið, þar sem kennarinn
aðstoðar þau við að taka stefnuna
frá staðnum út í veiðarfærið. Við
erum með netin út á bugt, um
klukkutíma siglingu frá Gróttu, í
svokallaðri Sviðsbrún. Þegar
þangað er komið drögum við net-
in, það tekur tvo til þrjá tíma eftir
því hve aflinn er mikill. Síðan
leggjum við þau aftur. Eftir það
siglum við ca. kortér frá netunum
og hugum að línunni. Við erum
með einn stokk sem krakkamir
beita út sjálf og þann klukkutíma
sem við látum línuna liggja, not-
um við til að setja út handfærin.
Við erum með þrjár rafmagns-
rúllur sem þau skiptast á að vera
við. Það hefur komið ágætlega út,
þau hafa fengið um 100 kíló
þannig. Þegar klukkutíminn er
liðinn drögum við línuna en það
hefur yfirleitt verið tregt á hana,
10 til 15 stykki. Aðalatriðið er að
þau læri á hana sem veiðarfæri því
í skólanum læra þau að setja upp
VÍKINGUR