Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Blaðsíða 30

Þama er Hansína að koma úr róðrí. Evjólfur var formaður á Hansínu í sjö vertíðar á
árunum 1923—29. „Ég varfyrst ráðinn beitumaður á Hansínu 1914, átti að róa ef mann
lamaði af“, segir hann.
langað til að lesa og skrifa.“
Það er einhver sérstakur tónn í
rödd þessa gamla manns. Fram-
burður hans er harður og skýr,
hann talar rólega og undarlega
ákveðið, sérstaklega þegar hann
fer með tölur sem hann virðist
muna vel.
Eyjólfur er lágvaxinn eins og títt
er um hans kynslóð og það fer
mikið fyrir höndum hans. Þær eru
stórar og grófar og sýnilegt er að
hann hefur haft krafta í kögglum á
yngri árum. Það má sjá á hand-
íeggjum hans sem falla ekki að
líkamanum heldur líkast því sem
kallað er „að bera hvolpana".
Andlitið er markað og stórgert en
samsvarar sér vel. Augun eru brún
og í þeim kviknar stundum und-
arlegt blik.
Ekki leist honum of vel á viðtal.
Yfir hann kom einhver hógværð
sem einkennir hann jafnan, „það
er bamsvani“ segir hann síðar „að
vera ekki að segja neitt sem kemur
manni til góða. Það mátti enginn
vera meiri en annar og ég vil ekki
vera grobbinn út á við.“ Ég reyni
að sannfæra hann um að það sé
ekki grobb að segja frá stað-
30
reyndum um líf sitt og spyr því um
uppruna hans.
Fyrsta minningin síðan 1901
„Ég er fæddur 22. maí 1897 og
uppalinn í Vestmannaeyjum en
móðir mín var frá Berjanesi í
Landeyjum. Ég man nokkur atvik
frá árinu 1901. Hún er ekki
skemmtileg fyrsta minningin mín.
Það var þegar sjóslysið mikla var
við Klettsnefið. Þá fórust 27
manns, þar af átta konur. Það var
áttæringur sem var að koma aust-
an undan Eyjafjöllum. Ég man
eftir hvar ég stóð og sá skipið á
hvolfi og tvö áraskip fara út að
bjarga fólkinu en það bjargaðist
bara einn maður.
— Hvenær hófst þú sjó-
mennsku?
— Ég fór fyrsta róðurinn 1914
og stundaði sjóinn í 48 ár, þar af
40 sem formaður. Ég hætti sjó-
mennsku 1962 og fór að vinna í
landi. Þetta er fyrsti báturinn og
þetta sá síðasti", og Eyjólfur
bendir á myndir á vegg“ og hérna
eru skipshafnarmyndirnar“,
heldur hann áfram og bendir á
myndir af prúðbúnum mönnum
uppstilltum hjá ljósmyndara.
— Þið hafið látið mynda
skipshafnirnar?
— Já, þá var ekki eins mikill
hraði á öllu eins og núna. Það var
það. Þá var hægt að stinga við
fæti. Þá var sagt af kunningjum
meira en góðan daginn og komdu
sæll. Það var stungið við fæti og
rabbað.
— Finnst þér það vera breytt
núna?
— Já, mikið breytt. Þó er varla
unnið meira en þá var gert. Það
eru léttari störfin að minnsta kosti.
Skipsdagbækur yfir alla
róðra síðan 1914
Nú tekur Eyjólfur fallega inn-
bundna bók niður úr hillu og sýnir
mér. „Þetta er Sjómannadagsblað
Vestmannaeyja. Ég á eitthvað í
hvurju blaði“, og hann flettir upp
á frásögn af ellefu daga siglingu
frá Danmörku til Vestmannaeyja
þar sem þeir Eyjamenn náðu í tvo
11 tonna báta.
„Ég átti líka Víkinginn frá upp-
hafi en hann fór í gosinu. Húsið
mitt fór á þriðja degi en syni mín-
um tókst að bjarga nokkrum bók-
um o.fl. þar á meðal Sjómanna-
dagsblaðinu okkar og skipsdag-
bókunum mínum sem ég hef
haldið allt frá 1914 að ég byrjaði á
sjó.“ Eyjólfur dregur nú fram
kassa og fer varlega með hinar
verðmætu dagbækur. „Ég geymdi
þær alltaf í kompu undir stiganum
ef skyldi brenna og ég hugsa að
sonum mínum þyki þetta merki-
legri arfur en ef þeir fengju
nokkrar krónur.“
Fyrsti róðurinn 1914 er skráður
skilmerkilega í fyrstu bókina þar
sem sagt er að strákurinn hafi
dugað og ekki fundið til sjóveiki,
haft Vi stubb og 60 öngla. í bæk-
umar eru skráðir allir þeir róðrar
sem Eyjólfur sótti á 48 ára sjó-
mannsferli, greint frá afla, veðri,
bát, mannskap o.fl. o.fl.
Ég held áfram að fiska um for-
tíðina. Eyjólfur segist hafa verið 4
VÍKINGUR