Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Blaðsíða 42

Ennþá draga Vestmannaeyingar þann gula úr sæ og ennþá helga ungir menn sig störf
unum á sjónum. Þeir á Leo, VE eru að fiska eins og þeir á Hansínu forðum.
bátaflotinn hélt úr höfn, og hef ég
heyrt sumt af því fólki segja, að
það yrði sér ævinlega ógleyman-
leg sjón.
Á þessum árum voru flestir
bátar hér óraflýstir. Einstaka
höfðu þó rafgeymi og höfðu við
hann eitt til tvö ljós og þóttu þau
hinar mestu gersemar. Rafgeym-
amir fengust hlaðnir á rafstöðinni
hér, og gerðu vélamennirnir það
með glöðu geði og fullum áhuga
42
fyrir þörfum okkar sjómannanna,
og þó þeir hefðu snúninga og
aukastarf við þessa geymahleðslu,
var það unnið endurgjaldslaust.
Vélgæzlumenn við rafstöðina
voru þá þeir Dalabræður, Svein-
björn, Vilhjálmur og Hjálmar
Jónssynir.
Fyrstu bátar munu hafa verið
raflýstir hér sumarið 1925 (Emma
VE 219). Voru það mikil þægindi
og jók mjög öryggi, því að erfitt
reyndist oft að láta lifa á kerta-
eða olíuluktunum, þegar vond
voru veður, eins og fram mun
koma í þessari frásögn.
I róðurinn 11. febrúar 1928
héldu flestir bátanna suður með
Urðum og var víst ferðinni heitið
hjá flestum suður og vestur fyrir
Sker. Nokkrir héldu þó fyrir
Klettinn og að Einidrang.
Við á Hansínu fórum langt
vestur fyrir Hryggi, á Útsuður,
eins og þá var kallað. Línuna
lögðum við í komp. V., 12 bjóð 6
strengja, sem þá var venjuleg
línulengd framan af vertíð.
Venjulega var verið einn klukku-
tíma til einn klukkutíma og 20
mínútur að leggja 12 bjóð.
Þegar við höfðum lokið við að
leggja, var kominn þunga vindur á
SA og kvika, mjög dimmt til lofts
og því sýnilegt, að stormur var í
aðsigi. Létum við því línuna ekki
liggja nema hálfa klukkustund,
eða á meðan hitað var kaffi og
drukkið í flýti. Því næst var byrjað
að draga inn línuna og var strax
sæmilegur fiskreytingur. Fengum
við á þessi 12 bjóð 505 þorska, ýsa
og annað var ekki talið. Fimm
sinnum slitum við, svo illa gekk að
draga, og höfðum við ekki lokið
því, fyrr en um kl. hálf fjögur. Var
þá kominn rokstormur á SA með
slyddubyl. Gerðum við því næst
sjóklárt sem kallað er. Létum allt
lauslegt, sem út gat tekið, niður í
lest, svo sem öll línubjóðin og
belgina með ávöfðum bólfærum,
sem þá var siður, því að fæstir
bátar hér höfðu þá nema eina
reyrstöng, sem höfð var á miðri
línunni. Ekki var þá siður að hafa
segl yfir lestarlúgum, en skálkar
voru og ævinlega notaðir í vond-
um sjóveðrum. Stefna var tekin til
lands og stýrt komp. A. En land-
sýn var horfin í sortabyl. Um kl.
fjögur fór björgunar- og eftirlits-
skipið Þór (elzti Þór) hjá okkur, og
var hann með tvö flögg í lóðréttri
línu milli mastra, sem gaf til
VÍKINGUR