Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1983, Blaðsíða 19

Ég var hvorki góður né....
an til sjós. Þar var sama skips-
höfnin ár eftir ár og svo komu
sveitamennirnir oft í saltfisk-
túrana — sumirráðnireftirpóli-
tiskum leiðum, segir Guðjón og
glottir.
Ég fór beint úr Stýrimanna-
skólanum sem háseti á togara,
samdægurs og prófið var búið,
var ekki búinn að fá útkomuna
einu sinni. Þó nokkur hópur af
minum skólabræðrum fór til
Ameriku og urðu flestir stýri-
menn og skipstjórar þar. Þeir
sáu f ram á aö fá ekki pláss á is-
lenskumskipum.
Kaupið i landi var um 250
krónur á mánuði á þessum
tima en við höfðum um 300
krónur á aflaskipi. Ef menn
hefðu haft eftirvinnu eins og nú
til dags, hefðu þeir náð þess-
Guðjón hefur haldið námskeið í saltfisk- og skreiðarmati viða um land,
auk þess sem hann hefur leiðbeint i Fiskvinnsiuskólanum fram á þenn-
andag. Hérer hann ásamt Sigurði Óskarssyni, stjórnarmanni i Öldunni
við kennslu á Akureyri.
— Þónokkurhópur
afmínum skólafé-
lögum úrStýri-
mannaskólanum fór
tilAmeríkuogurðu
flestirstýrimenn og
skipstjórar þar.
Segðu mér nú af afskiptum
þínum af Öidunni, Guðjón.
Heldurðu að þú sért búinn að
vera lengst í félaginu, af núlif-
andimönnum?
— Nei, Steindór Árnason,
Kolbeinn Finnsson og Konráð
Gíslason gengu i félagið um
svipað leyti og ég, en við erum
ekki virkir lengur, það hafa
yngri menn tekið viö, eins og
nauðsynlegt er i öllum félags-
skap. Við erum allir heiðursfé-
lagarnúna.ásamtfleirum.
— Manstu eftir einhverjum
átökum, þegar Skipstjóra- og
stýrimannafélag Reykjavíkur
gekkífélagið?
Sameiningin tók sinn tima,
en það fór vel á því öllu, þetta
var mikiö rætt. Skipstjöra- og
stýrimannafélagið var fjöl-
mennt og það var oft mikið lif i
því. Þar voru allir sem voru með
skipstjórnarréttindi. Svo var til
annað félag i nokkur ár sem
hét Grótta. Þar voru menn með
minna fiskimannspróf. Þessi
félög gengu bæði í Ölduna
1944 og til stóö aö stýrimanna-
félagið Ægir sameinaðist
henni lika. Það er félag skip-
stjórnarmanna á stóru togur-
unum. En það varð ekki og er
ekkienn.
— Hvernig var félagsstarf-
iðáþessumárum?
— Fundirvoru misvel sóttir,
eins og gengur. Mikið fjölmenni
var þegar staðið var i kaupdeil-
um en þess á milli var minni
fundarsókn. Félagsreksturinn
lenti mikið á sömu mönnunum.
Guðmundur heitinn Oddsson
vann mikið og fórnfúst starf
fyrir félagið, endurgjaldslaust.
Þetta voru allt ágætis menn.
— Þú sast í stjórn félagsins
umskeiö.
— Já, ég man nú ekki hvað
það var langur timi. Ég var
gjaldkeri í um tiu ár, hafði þá
verið i stjórn áður. Það hefuroft
verið rætt, aö ekki sé heppilegt
að allir stjórnarmenn vinni í
landi. Nauðsynlegt sé að hluti
hennar sé enn í starfi. Samt er
nauðsynlegt að gjaldkerinn
sé i landi því starfinu fvlgia
ýmsar útréttingar. Þetta gjör-
breyttist allt þegar við fengum
fastan starfsmann, hann Þórð
Sveinbjörnsson 1975. Hann
hefur verið mjög duglegur við
fjármálin. Áður gekk oft illa að
ná inn peningum. Ég man eftir
þvi að endar náðu ekki saman.
Inn á milli komu góð timabil
þegar menn þénuðu vel. Þá
stóð félagið betur fjárhags-
lega.
— Þúsástlengi umgreiðsl-
ur úr Sty rktarsjóðnum.
— Já, ég gerði það meöan
ég var gjaldkeri og sá um aö þvi
yrði haldið áfram, eftir aö ég
hætti þvi ég þekkti oröið allar
konurnar. Styrktarsjóðurinn er
elsti sjóður félagsins. Lög um
hann voru samþykkt 1894. Ég
held að gjöld til félagsins hafi
öll runniö í hann, i upphafi. Það
voru tvær krónur. 1895 var
samþykkt að leggja peninga í
Víkingur 19