Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1983, Qupperneq 23

BRYNT AÐ TAKA
SAMNINGANA TIL ENDURSKOÐUNAR
— segir Gunnar Gunnarsson, í Ólafsvík
Gunnar Gunnarsson, skipstjóri í Ólafsvík er stjórnarmaöur i Öld-
unni einn af yngri mönnunum þar, rúmlega fertugur aö aldri. Hann
brá sér í bæinn, á afmælisdaginn 7. október si. en fór strax vestur
daginn eftir. Viö náöum samt aö hafa tal af honum, smá stund um fé-
lagið og viðhorf hans til þess, sem landsbyggðarmanns og manns í
starfi.
— Sjómanna-
félögin um alltland
veröa að koma
sterkar fram þegar
aöstéttinnierveg-
iö, afopinberum
vettvangi...
— Hvaðan ert þú, Gunnar
og hvenær byrjaöir þú á sjón-
um?
Ég fæddist og ólst upp í
Reykjavík. Faðir minn var sjó-
maður svo að maður fékk
smjörþefinn fljótt af sjó-
mennskunni. Satt að segja
þótti það sjálfsagt að ég yrði
sjómaður og segja má að ég
hafi ekki haft tækifæri til þess
að kynnast neinu öðru að
marki.
Min fyrsta sjóferð var meö
Eldborginni sem gekk milli
Akraness, Borgarness og
Reykjavikur. Þar var ég
messagutti í 3 mánuði, yfir
sumarið ’54 aðeins fjórtán ára
gamall.
Ég byrjaði alfarið til sjós 15
ára þ.e. næsta vor, fór þá sem
háseti með togaranum Jóni
forseta, og var á togurum til
ársins 1960, en þá réðst ég
sem háseti á vertíðarbát frá
Ólafsvik, Sæfell SH 210. Ég var
svo heppinn að lenda með
þeim mæta manni Guðmundi
Jenssyni sem var þar skip-
stjóri.
Eftir þá vertíð dreif ég mig í
Stýrimannaskólann. Það var
ekki sist fyrir hvatningu frá
honum, en ég hafði um nokk-
urn tima verið aö hugsa um að
fara í skólann. 1962 lauk ég
fiskimannsprófi frá Stýri-
mannaskólanum i Reykjavík.
Þá fór ég aftur til Ólafsvikur og
hef starfað hér sem sjómaður
Gunnar Gunnarsson, skipstjóri í Ólafsvik: Mér finnst kom-
inn tími til að sjómenn fái sinn ákveðna frídag og það verði
laugardagur en ekki sunnudagur, því hann er frídagur allra
'landsmanna. Ljósm. E.Þ.
Víkingur 23