Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1986, Side 39

Diddi og Daddi sáiu á barn-
um og þvinganir hurfu á sama
hraöa og innihald giasanna.
— Ég skal játa þaö hrein-
skilnislega fyrir þér, sagöi
Diddi, aö ég haföi ekki kyn-
feröisleg mök viö konuna mína
fyrr en viö vorum gift. Geröir
þú þaö?
— Ég er ekki viss. Hvaö
heitir hún aftur?
Þegar maður liggur í
rúminu með heitri, yndislegri
stelpu og finnur hvernig and-
ardrátturinn verður hraðari,
blóðrásin eykst, augun drag-
ast saman, það er klukkna-
hljómur i eyrunum og manni
finnst eins og hjartað hafi
stoppað, þá er timaþært aö
hugsa sig um.
— Annaðhvort hefur þessi
stelpa kveikt í mér fyrir
alvöru, eða þá aö maðurinn
hennar hefur komið heim og
lamið mig i hausinn með
straujárninu.
Stelpur, þiö getiö veriö viss-
ar um aö þaö veröur fjörugt
partí sem þiö eruö boönar í, ef
þiö spyrjiö bjóöandann hvort
þiö eigið aö vera i síöum kjól
eöa stuttum, og hann segir
„nei“.
Eftir giftinguna
Háum kofa herrans í
hörð varofin snara.
Ég hef lofaö aldrei i
annaðklof að fara.
Af gulnuðum blöðum
gamlir brandarar
Flestir karlmenn sem
komnir eru undir fertugt hafa
sjálfsagt á yngri árum staðið i
stimabraki við að losa
brjóstahaldara af ungum
stúlkum eftir ball eða við
aðrar aðstæður, og fundist
eins og stór áfangasigur væri
unninn þegar það tókst. En
þá kom lika stundum á dag-
inn að þessar stóru kúlur
sem strekktu á peysunni
voru gerðar af öðru efni en
þvi sem menn langaði til að
fara höndum um. Nú til dags
ganga stúlkurnar ekki lengur
með það plagg. Á þeim liönu
dögum gerðist það einu sinni
að eiginmaðurinn kom heim
aldeilis Ijónkátur, og sagði
sinni ektavígðu að hann hefði
náð i fjögur svo að segja ó-
slitin dekk á slíku gjafverði að
það hefði engin leið veriö aö
standast boðið.
Kerlingin ærðist: Þarna er
ykkur karlfiflum rétt lýst bla-
bla-bla og mumle-mumle-
mumle, og þú sem átt ekki
einnu sinni bíl.
Eiginmaðurinn hlustaði
sallarólegur á ádrepuna, en,
þegar frúin þagnaði loksins,
sagði hann: O, ég veit nú ekki
betur en þú sért alltaf að
kaupa brjóstahaldara.
Eftir siðari heimstyrjöldina
skapaðist sérstætt ástand i
Þýskalandi vegna þess hve
margir karlmenn féllu á vig-
völlunum. Sagt var að konur
hefðu þá greitt fyrir blíðu
karla og var gangverðið taliö
vera um það bil tvö þúsund
krónur á núverandi gildi pen-
inga.
Þá var það að merkilegur
maður í íslensku þjóðlifi —
við segjum ekki hver — fór i
gleðskap með konu sinni og
þar kom þetta sérstaka
ástand í Þýskalandi til um-
ræðu. Merkilegi maðurinn
sagði að liklega væri best að
notfæra sér aðstæður, flytja
til Þýskalands og lifa þar i
lúxus af svona fengnum tekj-
um.
Það hnussaði í frúnni: Mér
þætti gaman að sjá þig lifa
lúxuslífi af fjögur þúsund
krónum á mánuði.
Og svo var það kona stýri-
manns á Fossunum sem
kvaddi hann með kossum og
annarri blíðu, þegar hann fór
á sjóinn, en bætti svo við i
strangari tón: Vertu svo ekk-
ert að kaupa það sem þú
færð ókeypis hér heima hjá
mér.
G
A
B
B
L
A
R
I
N
N
Stoliö og staöfært úr FISKAREN.
VÍKINGUR 39