Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1986, Blaðsíða 60

Vitræn skoðun
Auövitaö beraö
taka tillit til álits
sérfróöra manna,
en tölurþeirra eru
áreiöanlega ekki
heilagar, þegar
þeirgera áætlanir
um lífshlaup
manna.
Ég get glatt þá fé-
laga meö því aö
þargátu þeir rétt,
og ég vona aö viö
náum aldrei þeim
þroska aö skilja
þessi mál eins og
þau eru sett upp í
grein Helga...
60 VÍKINGUR
þykkt einróma á Alþingi, og
þeirra er aö þera ábyrgö á
lagasetningunni og sjá um aö
fjármunir séu fyrir hendi til
þess.
Fordæmin eru fyrir þar sem
er Lifeyrissjóöur þingmanna
og ráöherra.
Þessu verður
að breyta
Litum hér á dæmi sem sýnir
glögglega það misrétti sem
héreráferðinni.
Þrir piltar hefja sjó-
mennsku á kaupskipi og gera
að ævistarfi. Þeir greiða allir
sin lífeyrissjóðsiðgjöld i Líf-
eyrissjóð sjómanna. Þeir fara
i stýrimannaskólann og ger-
ast stýrimenn og skipstjórar
hjá þremur útgerðum. Einn
fer til Eimskipa, annar til
Skipadeildar og sá þriðji til
Nesskips. Við það að gerast
stýrimenn verða þau umskifti
að sá sem fer til Nesskips
heldur áfram að greiða i LSS.
en hinir verða að hefja
greiðslu í sjóð Eimskipa og
Sambandsins hvort sem
þeim likar betur eða ver. Þeir
hafa allir svo til sömu laun og
greiða sömu upphæð i sjóö-
ina. Þegar svo liður að starfs-
lokum litur málið þannig út:
Sá sem fór til Nesskips
getur hætt störfum 60 ára;
Sá sem fór til Eimskipa
getur hætt störfum 67 ára1
En sá sem fór til Sam-
bandsins á að þrauka til 70
ára.
Þetta hljóta allir menn að
sjá að er slikt misrétti að
engan veginn er hægt að búa
við það og þessu verður að
breyta.
Treysti sjóðir Eimskipa og
Sambandsins sér ekki til að
veita sínum sjómönnum
sömu réttindi og Lífeyrissjóö-
ur sjómanna verður löggjafin
að gripa inni og sjá til þess að
allir sjómenn verði tryggðir í
sama sjóði, og njóti þar sömu
réttinda.
Tölur þeirra eru
ekki heilagar
Ég leyfi mér hér að taka
upp nokkrar glefsur úr
kveðjuávarpi Hermanns Þor-
steinssonar fyrrverandi for-
stöðumanns Lifeyrissjóðs
Sambandsins. Hann segir
m.a.: „Það er fyrst með verð-
tryggingarstefnunni sem fór
að glæta fyrir lifeyrissjóðina
og á það hefur einn af eldri
tryggingarfræðingum bent,
sérstaklega þegar hinir yngri
á meðal þeirra sjá fram á
gjaldþrot nema áunnin rétt-
indi i sjóðunum verði stórlega
skert.
Auðvitað ber að taka tillit til
álits sérfróðra manna (trygg-
ingarfræðinga) en tölur þeirra
eru áreiðanlega ekki heilag-
ar, þegar þeir gera áætlanir
um lífshlaup manna m.m..
Glögg eru dæmin um áætl-
anaútreikning verkfræðinga
um sama efnislega hlutinn,
eða mannvirkið. Oft ber mjög
mikið á milli hjá þeim“. Þá
segir Hermann ennfremur:
„Að minu mati er það ögrandi
um of, að hækka ellilífeyris-
mörkin úr 67 árum (eins og
hjá almannatryggingum) i 70
ár, á sama tíma og opinberir
starfsmenn og bankamenn
og grannar okkar annarstað-
ar á Norðurlöndum njóta ó-
skerts ellilifeyris frá 65 ára
aldri. Og á meðan óleyst er
mál sjómanna/farmanna sem
nú gera kröfu um óskertan
ellilifeyri frá 60 ára aldri eftir
vissum reglum“. Makalifeyr-
isákvæðin hefði aö skoðun
Hermanns þurft að gaum-
gæfa betur. „Endurskoðandi
sem endurskoðað hefur Lif-
eyrissjóö SÍS. undanfarin ár
lýsir ánægju sinni yfir reikn-
ingi sjóðsins fyrir árið 1985
sem hann segir bera vott um
„gott bú“. Ég er honum sam-
mála“, segir Hermann.
Hér talar maður með mjög
langa reynslu af lifeyrismál-
um að baki.
... þeir vilja eitthvaö
meðan þeir lifa
Helgi getur þess i lokaorð-
um greinar sinnar að þeir fé-
lagar geri ekki ráð fyrir að for-
ráðamenn Skipstjóraféalgs
íslands skilji það sem hann
kallar staðreyndir málsins,
svo oft og af svo mörgum sé
búið að fara yfir þær með
þeim án sýnilegs árangurs.
Ég get glatt þá félaga með þvi
að þar gátu þeir rétt, og ég
vona að við náum aldrei þeim
þroska að skilja þessi mál
eins og þau eru sett upp i
grein Helga sem hin einu
réttu. Ég veit að almennir fé-
lagsmenn Vélstjóra- og
Stýrimannafélagsins eru
mjög á öðru máli en samn-
inganefndarmenn þeirra,
enda kvartar Helgi yfir að þeir
telji þá deiga og lata. Það tel
ég nú of djúpt í árinni tekið,
að menn séu latir. En sjálfra
ykkar vegna vona ég að nú
verði snúið við blaði og
slyðruorðið rekið af i lífeyris-
sjóðsmálum og kjaramálum
almennt.
Ég óska svo Helga og fé-
lögum hans til hamingju með
nýgerðan kjarasamning.
Vissulega var góður áfangi
að fá inn tryggingu vegna
sóttdauða, en mér heyrist á
mönnum að þeir vilji lika
eitthvað meðan þeir lifa.
Og mannalegra hefði nú
verið að viðhafa almenna
atkvæðagreiðslu í félögun-
um, í stað þess að greiða at-
kvæði á einum fundi þar sem
aðeins mjög lítill hluti félags-
manna hefur möguleika á að
láta álit sitt i Ijós, en þetta er
víst lýðræði þeirra félaganna
árið 1986.