Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1988, Síða 12

Vonirnar
„í sumum tilfellum ligg-
ur Ijóst fyrir hvar best er
að staösetja björgunar-
bátana, en í öörum
ekki.“
12 VÍKINGUR
anförnum árum. Þetta mál er
auövitaö langtímaverkefni en
afar mikilvægt. Þótt umræöan
hafi á undanförnum misserum
mest snúist um björgunarbún-
aö skipa, þá er nú samt aðal
atriöiö skipiö sjálft og viö teljum
okkur vera aö vinna þarna fyrir-
byggjandi starf meö því aö
auka öryggi sjálfra skipanna.
Ég tel því nauðsynlegt að sam-
hliða því aö aflað veröi stöðug-
leikagagna um eldri skipin fari
skipstjórnarmenn á námskeiö.
Þaö er takmarkað gagn af stöð-
ugleikagögnum, ef skipstjórn-
armennirnir kunna ekki að nýta
sér þau.“
Er sleppibúnaðurinn
gagnslaus?
— í skýrslu sjóslysa-
nefndar kemur fram ákveðin
gagnrýni á sleppibúnað
björgunarbáta og þar segir
að ekki sé vitað til að hann
hafi nokkru sinni bjargað
mannslífi. Ertu sammála
þessu?
„Það er auðvitað einstak-
lingsbundiö til hvers menn ætl-
ast af hlutunum. Ég tel aö þaö
séu dæmi þess aö búnaðurinn
hafi komið að tilætluðum not-
um, hann hafi flýtt fyrir losun og
sjósetningu björgunarbáta. En
hvort hann hefur beinlínis orðið
til aö bjarga mannslífum í þess-
um tilvikum get ég ekki fullyrt.
Ég hygg einnig aö þær vonir
sem menn bundu viö þennan
búnaö hafi ekki aö öllu leyti
ræst. Einkanlega á þetta við á
minni skipunum. Þótt grund-
vallarhugmyndin með gálgun-
um sé aö tryggja þaö aö bát-
arnir losni frá skipinu og menn
komist um borö í þá þegar skip
farast, þá hefur verið tvenns-
konar búnaöur í gangi. Á skip-
um undir 50 lestum var í reglun-
um aðeins krafist losunarbún-
aðar, en á stærri skipum
búnaöar sem skjóta bátnum
frá. Því miður hafa farist bátar á
síöustu árum, minni bátar meö
losunarbúnaðinn, án þess aö
menn hafi bjargast. í nokkrum
tilfellum hafa bátarnir komiö
upp en í öörum tilvikum ekki.
Þrátt fyrir þetta er ekki hægt aö
fullyrða aö búnaöurinn hafi ekki
virkað eins og til var ætlast þótt
hann hafi ekki oröið til þess aö
menn björguðust. Við vitum aö
þegar skip ferst kemur fjöl-
margt til og þegar enginn er til
frásagnar eru atvik oftast get-
gátur. Gúmmbáturinn getur
hugsanlega hafa losnað frá
þótt mennirnir hafi ekki náö til
hans. Hann gæti hafa fest í
rekkverki eða einhverju ööru.
Því er afar erfitt aö fullyröa
nokkuð um þetta.
Ég tel afar mikilvægt aö huga
betur en gert hefur veriö aö
staðsetningu gúmmbjörgunar-
bátanna. Og aö því höfum viö
verið aö vinna á þessu ári.
Staðsetning þeirra getur á
stundum veriö afar erfiö. Sér-
staklega á þaö viö á minni bát-
unum þar sem aö rýmiö er tak-
markað. Ýmis búnaður sem
kominn er um borö í minni bát-
ana þrengir aö björgunarbát-
unum og því er nauðsynlegt aö
huga betur aö staðsetningunni
en gert hefur verið. Sú breyt-
ing, sem viö lögðum til aö gerö
yrði á reglugeröinni um sjó-
setningarbúnað fyrir minni bát-
ana, á einmitt aö tryggja betur
aö björgunarbátarnir komi upp.
Þaö er hugsað meö þeim hætti
að um leið og bátarnir losna
blásist þeir út. Þaö, aftur á móti,
kallar á aö björgunarbátarnir
séu frjálst staðsettir.
— Ererfittað koma bátun-
um þannig?
„Já, þaö liggur alls ekki beint
við í öllum tilfellum. í sumum
tilfellum liggur Ijóst fyrir hvar
best er að staðsetja björgunar-
bátana, en í öörum ekki. Þá
hafa skoöunarmenn rætt viö
skipstjórnarmennina um leiðir
til lausnar þegar skoöun fer
fram.“
Skálkun lesta
— Stööugleikamálið er að
sjálfsögðu aðeins einn hluti