Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1988, Qupperneq 23

Virkjanir heimsóttar
Orkuverin viö Laxá og Kröflu
voru heimsótt föstudaginn 22.
júlí s.l. , fyrst Laxá en Krafla
síðar um daginn. Viö Laxá hitti
ég þá Val Hólm Sigurjónsson
og Garðar Kára Garöarsson en
Garöar er trúnaðarmaður VSF(
við Laxá. Umræðan snerist
fyrst og fremst um kjör eins og
eðlilegt er. Vélfræðingum við
virkjanirnar finnst sinn hlutur
hafa rýrnað ef þeir bera kjör sín
nú saman við kjör járniðnaðar-
manna á Norðurlandi en margir
þessara manna störfuðu áður
en þeir hófu vélskólanám í
vélsmiðjum og hafa því glögg-
an samanburð á kjörum í
vélsmiðjum og við virkjanirnar
bæði nú og fyrir um 10 árum
síðan. Þegar þeir hófu störf hjá
Landsvirkjun voru kjörin mun
betri þar en verulega hefur
dregið saman með launum
þeirra og annarra vélsmiðja.
Eflaust sþyrja margir: hvað
hefur gerst, hefur verið haldið
svona illa á málum hjá félag-
inu?
Það sem gerst hefur í þessu
máli er að fyrir um það bil einu
og hálfu ári síðan var gerður
kjarasamningur milli Slipp-
stöðvarinnar á Akureyri og fé-
lags málmiðnaðarmanna þar í
bæ. Þessi samningur byggðist
á þeim forsendum að inn i
grunnlaun voru færðar ýmsar
greiðslur sem höfðu áður verið
greiddar sérstaklega s.s. fæð-
is- og flutningsgjald, verkfæra-
gjald og fastur bónus sem nam
um 15% af grunnlaunum. Um
fleiri þætti var að ræða sem
ekki verða tíundaðir hér. Vegna
kvaðar um að vera komin í
vinnuföt við innstimplun og nið-
urfellingar á kaffitímum var
dagvinnugrunnurinn hækkað-
ur um ca. 10% sem hækkaði
dagvinnulaun um sama hundr-
aðshluta. Yfirvinna og aðrar
álögur sem greiddar eru af
dagvinnugrunni hækkuðu mun
meira eða um ca 50% vegna
þess hvað dagvinnugrunnur-
inn var hækkaður mikið eins og
áður hefur komið fram. Þessi
samningur var gerður við
Slippstöðina en önnur fyrirtæki
á Norðurlandi og víðar hafa
greitt laun samkvæmt honum
þótt þau séu ekki formlegir aðil-
ar að honum. Það er við þenn-
an samning sem vélfræðing-
arnir hjá virkjunum miða sín
laun
Sé aftur á móti tekið mið af
launatöflu í hinum almenna
málmiðnaðarsamningi hafa
virkjanavélfræðingar heldur
bætt sinn hlut en vafalítið eru
það ekki margir málmiðnaðar-
menn sem taka laun sam-
kvæmt honum án yfirborgana í
einhverri mynd í því þenslu-
ástandi sem nú ríkir á vinnu-
markaði, en vélfræðingar hjá
Landsvirkjun hafa aldrei notið
yfirborgana. i Ijósi þessa er
óánægja þeirra mjög eðlileg, á
meðan slíkt þensluástand var-
ir.
Virkjunarmenn velta því fyrir
sér hvernig þeir geti tryggt með
samningi að launin þeirra taki
mið af því sem er að gerast á
hinum almenna vinnumarkaði
og hafa í því sambandi velt upp
ýmsum hugmyndum, sem að
vísu byggjast allar á þeirri meg-
inforsendu að launaskriðið á
almenna vinnumarkaðinum sé
mælt og breytingarnar yfir-
færðar til þeirra. Til þess að
koma því ákvæði inn í samn-
inginn þarf vilja beggja samn-
ingsaðila en hingað til hafa
talsmenn Landsvirkjunar ekki
haft áberandi vilja til þess.
Vegna mikilvægi starfa
sinna hafa vélfræðingar hjá
Landsvirkjun ekki verkfallsrétt.
Þess í stað eru kjör þeirra tengd
kjörum starfandi vélfræðinga
hjá Áburðarverksmiðjunni og
Sementsverksmiðjunni. Við
báðar þessar verksmiðjur hef-
ur verið tekið upp afkastakvetj-
andi launakerfi sem fært hefur
viðkomandi allt að 20% hækk-
un heildarlauna. Landsvirkjun
hefur hafnað í öllum megin-
atriðum að yfirfæra þær launa-
breytingar sem hlotist hafa af
Helgi Laxdal
formaöur
Vélstjórafélags
íslands
Nokkrir af starfsmönn-
um Kröfluvirkjunar fyrir
utan mötuneytið með
stöðvarhúsið í baksýn.
Frá vinstri: Sturla F.
Birgisson, verkamaður,
Stefán Stefánsson, bíl-
stjóri, Þétur Ingvason,
vélfræðingur, Stefán
Þórhallsson, vélfræö-
ingur, og Rögnvaldur E.
Sigurðsson, gufuveitu-
stjóri.