Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Síða 30

Bjarni Ólafsson
ellilífeyrisþegi og
grunnskólakennari
30 VÍKINGUR
NY LEIÐ
EIGUM VIÐ ÍSLEND-
INGAR BESTA SALT-
FISK í HEIMI?
l^^írir um aldarfjóröungi átti
ég samtal viö sölumann ís-
lensks saltfisks. Hann sagöi
mér þetta: Fiskkaupmenn
buöu honum heim. Þar voru af-
ar kaupmannanna. Þeir spuröu
hvort hann gæti selt þeim
Bíldudalssaltfisk? íslendingur-
inn svaraði því neitandi, sá salt-
fiskur væri ekki til lengur.
Þessu trúðu afarnir ekki og
sögðu að hann léti þennan
ágæta saltfisk til einhverra
annarra. Þeir sögöu jafnframt,
aö kæmi hann með þann salt-
fisk fengi hann strax hærra
verð fyrir fiskinn. Þetta var mat
þeirra gömlu.
Óskar Clausen segir í einni
af bókum sínum aö Ólafur
Thorlacius hafi keypt Bíldu-
dalsverslun 1790 og byrjað aö
flytja saltfisk til Spánar á eigin
skipum fyrir aldamótin 1800.
Ég var ekki hissa á þessu. Ég
átti heima stutt frá Bíldudal og
dró fisk á sundinu fram af Bíldu-
dal. Sá fiskur var stærri en ég
hef dregið annarsstaöar við
landið svo sem við Barða og
Langanesfont.
Hvers vegna er Bíldudals-
saltfiskur ekki til?
Þegar borgarastyrjöldin
braust út á Spáni lokuðust öll
viðskipti við Spán. Þá fundust
rækjumiðin í Arnarfirði og
sneru menn sér þá að þessari
nýju atvinnugrein. Frystihús
hafði líka verið reist og vinnsla
hafin á frystum fiski. í dýrafræði
Bjarna Sæmundssonar segir
að rækjan sé fæða margra
nytjafiska. Þorskurinn er þar á
meðal. Þorskstofninn er nú í
lágmarki. Ofveiði er kennt um.
Þorskurinn er sólginn í rækju
og er hún eflaust besta beita.
Hvað veldur því að þorskstofn-
inn fer minnkandi? Getur hann
stækkað? Fiskifræðinga læt ég
um að svara fyrri spurningunni.
Þeirri seinni ættu þeir að svara
líka og finna ráð til bóta. Ég vil
þó benda á eina leið.
Það er nú talað um að eina
ráðið til þess að nytja þorsk-
stofninn sé að veiða sem örast.
Sá fiskur, sem dauður sé, éti
ekki frá hinum fiskunum. Varla