Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Síða 32

Hcp oé ihi -W|ösWr Skoðun mín
Jónas
Haraldsson
fulltrúi hjá LÍÚ
32 VÍKINGUR
Á
LÁGU PLANI
Þaö verö ég að segja, aö
heldur lágkúruleg fannst mér
svargrein Félags áhugamanna
um öryggismál sjómanna í
Vestmannaeyjum, sem birtist í
síöasta tölublaöi Víkingsins,
sem var svargrein viö grein,
sem ég haföi skrifað vegna fyrri
skrifa þeirra, grein sem ég kall-
aöi „Hvaöan þau koma“.
í grein áhugamannanna
beina þeir sþjótum sínum fyrst
og fremst aö mér persónulega
og notuð gömul og óheiðarleg
vinnubrögö, sem þekkt eru
einkum úr stjórnmálabarátt-
unni fyrr á tímum. Felst þetta í
því aö gera andstæöinginn tor-
tryggilegan og ógeðfelldan í
augum lesandans, t.d. meö því
aö láta hann virðast fákunn-
andi og illa innrættan rugludall.
Lesi menn grein þeirra, þá
koma m.a. fram þessar lýsing-
ar: Ég á að vera óvinveittur sjó-
mönnum, hvaö öryggismálin
snertir, sbr. ummælin „Reynd-
ar ætti Víkingurinn aö birta
ræöu Jónasar og þá geta sjó-
menn metið hug hans til
þeirra". Sbr. einnig „Vonandi
stendur þú ekki gegn því (að
flýta viðurkenningu á sjálfvirk-
um neyðarsendum), þótt þú
teljir nóg komiö af öryggistækj-
um um þorð í skipurn". Aftur eru
mér gerðar upp skoðanir, sbr.
ummælin „og á þér aö skilja aö
þau geri ekkert gagn“.
Þaö sem ég skrifaði er að
mestu rugl, sbr. ummælin
„Þessi grein Jónasar er að
mestu útúrsnúningur, eins og
viö var aö búast". Þaö sem ég
held fram er bull, sbr. ummælin
„Við viðurkennum staöreyndir
en ekki bull, sem engin rök eru
fyrir". Ég fylgist ekki meö í
þessum málum, sbr. ummælin
„Hefur fulltrúi útgeröarmanna í
öryggismálum ekki fylgst betur
meö þessu? “. Ég á ekki aö
vita, hvaö er að gerast í ör-
yggsimálum sjómanna, sbr.
ummælin „Þar sem Jónas er í
Siglingamálaráði ætti hann aö
vita betur“, sbr. einnig ummæl-
in „Þaö er furðulegt aö Jónas
skuli ekki vita um þau mannslíf,
sem þrjú tæki hafa bjargað og
þar meö fækkaö sjóslysum". Af
nógu er aö taka í þessum efn-
um.
Nokkur efnisatriði
Þaö gefur aö skilja, aö þaö
hlýtur að vera mjög erfitt fyrir
mig, sem ekki heil málefnaleg
brú er í, í þessum efnum skv.
lýsingum áhugamannanna, aö
reyna aö svara þeim fáu efnis-
þáttum, sem eftir eru í grein
áhugamannanna, þegar búið
er aö tína út allan þann pers-
ónulega skæting í minn garö,
sem greinin morar af og ég
tíundaði hér aö framan. Ég
ætla aö reyna þó.
Kjarninn í ræðu minni var sá,
aö það sé ekki skorturinn á ör-
yggisbúnaði um borö í skipum,
sem sé vandamálið, heldur sé
orsakanna fyrst og fremst aö
leita í hinn mannlega þátt, að
slysum á sjó hefur ekkert fækk-
að aö neinu marki í samræmi
viö aukinn öryggisbúnaö um
borö í skipum í dag, eins og
menn héldu eðlilega að myndi
gerast. Ég sagöi í dag (8. nóv-
ember 1989, þegar ræðan er
flutt). Ég tala þarna um öryggis-
búnaö í árslok 1989. Ég er ekki
aö tala um áriö 1971 og árin þar
á eftir og því óheiðarlegt af
hálfu áhugamannanna aö færa
þessa dagsetningu mína hátt í
tuttugu ár aftur [ tímann.
Dauðaslys og önnur
slys
Ahugamennimir benda rétti-
lega á aö banaslysum á sjó hafi
fækkað á síðustu árum. Notast
þeir við tölur úr nýlegu frétta-
bréfi Siglingamálastofnunar
ríkisins. Á hinn bóginn sleppa
þeir alveg aö geta helstu orsak-
anna fyrir þessu sem nefndar
eru á sömu blaðsíðu frétta-
bréfsins, en þar segir orörétt:
„í öryggismálum sjómanna
hefur margt áunnist þó stöðugt
megi betur gera, um það vitna
þau slys sem veröa á sjó. Kröf-
ur til öryggis skipa hafa aukist
jafnt og þétt, skipin hafa al-
mennt stækkað, sjóhæfni
þeirra aukist og vinnuaðstaöa
og aðbúnaður batnaö. Þannig
hefur t.d. banaslysum á fiski-
skipum fækkaö mikið sl. 20 ár
og tjón af völdum eldsvoða í
skipum hafa minnkaö verulega
sl. 5 ár“.