Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.2000, Qupperneq 43

Þrenn hjón, gömul, miðaldra og nýgift fóru í
kaþólsku kirkjuna og vildu ganga í söfnuð-
inn. Presturinn segir þeim að til þess að
það megi verða þurfi þau að lifa skírlífi í
tvær vikur.
Hjón ganga að þessu og komu aftur eftir
tvær vikur. Presturinn segir þá við gömlu
hjónin: -Gátuð þið lifað án kynlífs í tvær vik-
ur? Gamli maðurinn svaraði strax: -Ekkert
mál, faðir.
- Til hamingu, segir presturinn. -Velkomin í
söfnuðinn. Hann snýr sér að miðaldra hjón-
unum og spyr: -Gátuð þið lifað án kynlífs í
tvær vikur?
Maðurinn svarar: -Fyrsta vikan var f lagi, en
í seinni vikunni þurfti ég að sofa í sófanum
nokkrar nætur. Við höfðum það samt.
- Til hamingju, segir presturinn. -Velkomin í
söfnuðinn.
Að lokum spyr hann ungu hjónin: -Jæja,
gátuð þið verið án kynlífs í tvær vikur?
- Nei, svaraði ungi maðurinn dapur í
bragði.-Við gátum ekki verið án kynlífs í
tvær vikur.
- Hvað gerðist?, spyr presturinn.
- Konan mín missti mjólkurfernu í gólfið. Ég
stóð fyrir aftan hana og þegar hún beygði
sig niður til að taka hana upp stóðst ég ekki
mátið og...
- Þið skiljið það, sagði presturinn, að þetta
þýðir að þið eruð ekki velkomin í söfnuðinn.
- Við skiljum það, sagði ungi maðurinn. -
Við erum heldur ekki velkomin aftur í Bón-
us.
Ungur drengur í Rússlandi var að tala við
afa sinn.
- Afi. Hvað er perestrojka?
- Sérðu þessar tvær kolafötur, drengur
minn? Önnur er full en hin er tóm.
- Já, ég sé þær.
Afinn tekur fullu kolafötuna og hvoiíir úr
henni yfir í þá tómu.
- Þetta er perestrojka, drengur minn.
- En þetta er bara það sama?
- Já, en þú heyrðir hávaðann.
Eftir þriggja ára hjónaband var konan enn
að yfirheyra mann sinn um fortíðina.
-Segðu mér nú sannleikann. Hvað hefur þú
sofið hjá mörgum konum?
-Æi, láttu ekki svona. Þú verður alveg vit-
laus ef ég segði þér það.
Hún lofaði því að reiðast ekki og hann lét
tilleiðast.
-Allt í lagi, sagði maðurinn og byrjaði að
telja á fingrum sér. -Ein, tvær, þrjár, fjórar,
fimm, sex, sjö - svo komst þú - níu, tíu ell-
efu, tólf, þrettán...
Nokkur hvellur varð fyrir skömmu þegar
Sólveig Pétursdóttir dómsmálaráðherra
skipaði karlmann í stöðu hæstaréttardóm-
ara, en nokkrar konur voru meðal umsækj-
enda. Ýmsum konum þótti freklega gengið
framhjá kynsystrum sínum og lágu ekki á
þeirri skoðun. En það er ekkert nýtt að
barist sé fyrir rétti kvenna til að eiga jafna
möguleika og karlar til embætta. Þegar
Ingibjörg H. Bjarnadóttir var á þingi fyrir
mörgum áratugum vildi hún stuðla að auk-
inni þátttöku kvenna í opinberu lífi.
Sagt er að eitt sinn
þegar rætt var um
skipun fimm manna
nefndar sem vinna
skyldi ákveðið verk-
efni, hafi Ingibjörg
kvatt sér hljóðs og
lagt til að mælt yrði
fyrir um það að „tvær
færar konur“ skyldu
eiga sæti í nefndinni.
Pétur Ottesen gat
þá ekki á sér setið og
sagði að þetta væri
illa grunduð tillaga
hjá háttvirtum þing-
manni því fær kona
gæti orðið vanfær á
augabragði.
Ingibjörg reiddist
þessu heiftarlega,
rauk út af fundi og
skellti á eftir sér svo
húnninn fauk af hurð-
inni.
Þrír írar voru í sér-
stakri meðferð sem
átti að lækna þá af
stami. Talkennarinn
sem tók þetta verk-
efni að sér var ung
og sérstaklega glæsi-
leg kona. Þrátt fyrir
að hún reyndi til hins ítrasta virtist árangur
lítill sem enginn. Hún ákváð þá að reyna
nýja aðferð. Tilkynnti að hún skyldi njóta
ásta með þeim sem gæti sagt hvar hann
væri fæddur án þess að stama.
Sá fyrsti stóð upp og sagði: „B-B-B-B-
Belf-f-f-f-ast“ og settist vonsvikinn niður.
Næsti stóð upp og sagði: „D-D-D-Dublin“
og settist niður, vonbrigðin uppmáluð.
Sá þriðji stóð upp og sagði: „London.“
Undrandi og glöð greip konan til manns-
ins og fór með hann inn í næsta herbergi.
Þau komu aftur eftir hálftíma og maðurinn
var eitt sælubros í framan. Áður en kennsl-
an hélt áfram spurði konan hvort einhver
þremenningana vildi segja eitthvað. Þá rétti
sigurvegarinn upp hönd og sagði: „d-d-d-d-
erry.“
Allt á einu bretti!
til netaveiða
Eitt símtal • Ein pöntun • Ein sending
IMETASALAIXI
Skútuvogi 1E-L • Sími 5GB 1819 • Fax 5E8 I8E4
Sjómannablaðiö Víkingur - 43