Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2005, Blaðsíða 24

Komnir í þurrkví og það er ekkert smátt við þetta skip.
grandskoðað og allir gestir tékkaðir. Pað
er tekin mynd af þeim og síðan fá þeir
lítið kort sem virkar bæði sem herbergis-
lykill og aðgangskort að skipinu. Pegar
farið er frá borði er því stungið í tölvu
við landganginn. Pá kemur upp mynd af
viðkomandi og þetta er svo endurtekið
þegar komið er til baka. Það kemst því
enginn óviðkomandi um borð.
- Það er mikil ábyrgð að gegna yfir-
mannsstöðu á svona stóru skipi með allan
þennan fólksfjölda um borð?
- Það er óneitanlega mikil ábyrgð. En
ef maður passar bara uppá sjálfan sig þá
passar maður uppá annað í leiðinni.
Vissulega yrði það meiri skandall ef mað-
ur gerði eitthvað af sér þarna heldur en á
skipi með níu manna áhöfn!
- Eru þetta góðfrí sem þiðfáið inn á
milli?
- Mjög góð. Við vinnum 14 vikur og
fáum 14 vikur í frí. Ég nota fríin einkum
til að ferðast og þá helst hér á landi, sér-
staklega á sumrin. Kem ailtaf heim
tvisvar á ári og þótt ég hafi þvælst um í
útlöndum þá finnst mér best að verja frí-
unum hér. Næst kem ég heim í vor og á
þá frí allt sumarið. Enda búinn að skipu-
leggja útilegur, jeppaferðir og gönguferð-
ir um landið.
Aðspurður um hvort launin séu góð
segir Þórður þau alveg viðunandi. Menn
fái greitt í dollurum og það sé ekki mjög
sterkur gjaldmiðill um þessar mundir.
Annars séu kjörin svipuð og hér á ís-
lensku skipunum.
-Já, ég ætla að vera þarna áfram. Þetta
er svo þægilegt að maður getur ekki
hugsað sér það betra. Mér hefur alltaf
fundist gott að vera á sjó en þarna er
veðurblíða, fallegt umhverfi og góð
vinna, segir Þórður þegar hann er spurð-
ur hvorl framhald verði á þessu starfi
hans.
Laumuðumst í rauðvín
skipstjórans
Aður en ég kveð Þórð Þórsson eftir
langt spjalla og rnikið kaffi spyr ég hann
hvað sé honum minnisstæðast frá sjó-
mannsferlinu til þessa. Þórður hugsaði
sig urn en sagði svo:
- Frá ferlinum heima stendur það helst
uppúr að þegar ég var á Gæslunni fór ég
áramótatúr á Ægi, man ekki hvaða ár. Þá
var erlent flutningsskip á leiðinni til
landsins með korn. Skipið fékk á sig brot
og komst sjór í lestina. Það kom beiðni
um að sækja áhöfnina og þyrlan kom og
sótti hana. Skipstjórinn var með konu
sína og ungabarn um borð. Við á Ægi
vorum sendir að leita að skipinu og
fundum það seinnipart dags þann 29.
desember minnir mig. Við voru sendir
fjórir um borð i skipið sem var mann-
laust á siglingu. Þegar við komum um
borð sagði vélstjórinn að kerfið hefði al-
veg verið að tærnast. Hann fer niður og
græjar það sem þurfti að græja þar. Við
snerum bara skipinu og tókurn stefnu á
Reykjavík og varðskipið fylgdi okkur.
Það var greinilegt að fyrst hafði skipið
fengið á sig brot að frarnan og formastrið
bognað aftur og einhverjar skemmdir
urðu á dekkinu. Skipstjórinn hefur þá
snúið skipinu undan. Þá hefur það feng-
ið brot aftan á sig og hurðir og gluggar
farið inn í íbúðina og yfirbygginguna. Sá
sjór hafði bara lekið niður á neðsta dekk
og þar var niðurfall. Það var svolítill sjór
í vélarrúminu sem við dældum út. Á
gamlárskvöld fengum við hátíðamatinn
sendan yfir frá Ægi í plastdollum. Það er
kannski ljótt að segja frá því, en á meðan
þeir á Ægi voru að gæða sér áramóta-
matnum borðuðum við uppúr plastdöll-
unum en laumuðumst í rauðvín skip-
stjórans. Við komum fyrir Garðsskaga
um miðnætti og það var tilkomumikið
að sjá allan Faxaflóann upplýstan af rak-
ettum. Við komum til Reykjavíkur á að
morgni nýjársdags eftir spennandi túr.
Auðvitað fengu einhverjir dollaraglampa
í augun af tiihugsuninni um björgunar-
launin en þau urðu nú minni en margur
ætlaði, sagði Þórður Þórsson og hlær við
endurminninguna.
24 - Sjómannablaðið Víkingur