Náttúrufræðingurinn - 1980, Qupperneq 39

og 3. par halafóta. Aðalútlitsmunur
þeirra er sá, að 'dri brún kroppsliða
1—4 er jafnari h]a ]. breviremis og hala-
fótalok (praeoperculum) karldýra (f.
mynd) er öðruvísi í lögun, en hjá J.
maculosa karldýrum. Að öllu jöfnu er
einnig lengd 3. pars halafóta minni og
fálmarar styttri hjá J. breviremis, en hjá /.
maculosa (Naylor 1972 fig. 18, bls. 59).
Lítið er vitað um liffræði /. breviremis.
Erlendis hefur hún fundist frá fjöru-
mörkum og niður á 125 m dýpi. Hún er
livað algengust á svömpum, hveldýrum,
mosadýrum, möttuldýrum og þöngul-
hausum (Stephensen 1948; Naylor
1972). Við fsland hefur hún fundist á
hörðum botni, frá fjörumörkum og nið-
ur á 30 m dýpi. Ásamt Munna kröyeri
Goodsir er hún fyrsta þanglúsar-teg-
undin, sem nam land við Surtsey. Auk
2. m y n d. F u n d a r -
staðir Janiropsis brevi-
remis Sars við Island. —
Coliecting sites of Jani-
ropsis breviremis Sars at
the coast of Iceland.
karldýra og ungviðis hafa fundist þar
kvendýr með egg í eggjasekk á kviði.
Hvort /. breviremis er ný fyrir íslensku
fánuna, eða ekki, er erfitt að segja unt.
Frekar tel ég það ólíklegt, að hún sé nýr
landnemi hér við land, því það botn-
svæði sem hún virðist halda sig á er lítt
kannað. Fundarstaðir hennar erlendis
og hér við land, benda til þess að hún sé
bóreal tegund (suðræn miðað við ís-
land), sem nær nyrðri mörkum út-
breiðslu sinnar hér. Hvar þau eru við
landið er ekki tímabært að segja um, en
frekar á ég von á því að hún fyndist
víðar við suðvestur-ströndina, ef betur
væri að gáð.
Að lokum vil ég þakka Aðalsteini
Sigurðssyni fiskifræðingi fyrir upplýs-
ingar unt fyrri fundarstaði tegundar-
innar hér við land og fyrir að lesa
33
3