Náttúrufræðingurinn - 1980, Qupperneq 60

6. mynd. Lengdardreifing 345 laxfiska úr minkasaur, umreiknuð skv. kvarnalengd (3.
mynd). — Length dislribution of 345 salmonids, estimated from otolith size (Fig. 3), from mink
droppings at River Sog.
minks virðist bundið við þær tegundir
sem mest er af. Undantekningar frá
þessu eru þó hugsanlegar, einkum ef
mjög lítill stofn, sem þolir hlutfallslega
litla veiði, er aðgengilegur fyrir mink á
afmörkuðu svæði.
Út frá stærðardreifingu þeirra lax-
fiska sem minkar átu á athugana-
svæðinu (6. mynd) er ljóst að afrán
beindist fyrst og fremst að yngstu
seiðunum, en fiskar sem náð höfðu nýt-
anlegri stærð frá sjónarmiði mannsins
voru örsjaldan étnir. Einstaklingsfjöldi
er langmestur í yngsta árgangi en síðan
fækkar í árgöngum eftir því sem fisk-
arnir eldast. Minkur sækir í þá aldurs-
hópa sem mest framboð er af.
Um áhrif afráns minks á fiskfram-
leiðslu í ferskvatni er afar erfitt að dæma
og þyrftu sérstakar rannsóknir að koma
til áður en eitthvað er fullyrt í þeim
efnum. Líklega eru áhrif afráns hverf-
andi þegar um stórt vatnakerfi er að
ræða, þar sem m.a. víðátta og vatnsdýpi
valda því að ákveðinn hluti fiska er ekki
aðgengilegur sem fæða.
Benda má á að minkur sem og aðrar
tegundir sem éta hornsíli og laxfiska
geta í vissum tilvikum gert gagn með því
að grisja vötn, þar sem samkeppni of
margra fiska um fæðu hindrar vöxt allra
fiskanna. Einnig eru lasburða eða sýktir
einstaklingar sennilega frekar veiddir
heldur en heilbrigðir.
Hérlendis éta margar aðrar tegundir
en minkur laxfiska og hornsíli. Ef
maðurinn er undanskilinn er einkum
um að ræða nokkrar fuglategundir
(Arnþór Garðarsson 1975, 1979a og b,
Bengtson 1971, Fjeldsá 1973, Agnar
Ingólfsson 1961, Timmermann 1949).
Að undanskildum mink og manni
54