Náttúrufræðingurinn - 1980, Qupperneq 64

Byggt á Cramp & Simmons (1977). — Álft: 1 sumar, 2 vetur. Dvergsvanur: 3 sumar, 4 vetur.
(lengd 145—160 cm). Skömmu síðar
sama dag fann ég þennan fugl aftur og
gat skoðað hann betur í 20X sjónauka.
Upphaflega vakti smæð þessa fugls at-
hygli mína, en við nánari athugun
komu eftirfarandi atriði í ljós: Búklengd
fuglsins var um 15 cm styttri en álftar og
var fuglinn allur smærri (sbr. 2. mynd).
Hálsinn var mjórri og styttri en á álft, og
fuglinn hélt hálsinum yfirleitt nokkuð
sveigðum. Alftin heldur hálsinum hins
vegar venjulega beinum og stífum.
Krúnan virtist ávalari en á álft og nefið
styttra og brattara frá enni fram á nef-
brodd. Efri útlína nefsins, séð frá hlið,
var svolítið íbjúg, en ekki bein eins og á
venjulegri álft. Við grunn efri skoltsins
var ávalur gulur blettur (ekki fleyglaga
eins og á álft) og ofan við hann svört
„brú“ frá auga og fram yfir gula blett-
inn. Slík „brú“ er algengt einkenni á
dvergsvan en kemur sjaldan fyrir á álft.
Framangreind einkenni sýna að ein-
ungis getur verið um dvergsvan að
ræða. Stærð og staðsetning gula bletts-
ins útilokar amerísku undirtegundina C.
c. columbianus og verður að telja fullvíst
að hér hafi verið um að ræða evrasísku
undirtegundina C. c. bewickii. Dverg-
svanur þessi var ekki í algerum full-
orðinsbúningi; nokkuð var af gráu ung-
fuglsfiðri á hvirfli, hnakka og háls-
hliðum.
Dvergsvanurinn sást á sama stað á
innri hluta Neslandsvíkur að staðaldri
þangað til 10. ágúst. Hann sást aldrei
annars staðar en þar. Á þessu tímabili
felldi dvergsvanurinn flugfjaðrir og var
hann ófleygur í júlí, en 10. ágúst voru
vængirnir orðnir fullvaxnir. Auk
höfundar skoðuðu þeir Arnþór
Garðarsson, Arni Einarsson, Erlendur
58