Náttúrufræðingurinn - 1984, Qupperneq 77

2. mynd. Einfölduð rissmynd af jarðfræðiaðstæðum við laugarnar. - A simplified sketch
of the local geology at the hot springs. The arrows show possible flowpaths for the hot
water from a fracture in the basement through the sediments to the surface.
ákveðnu dýpi. Gangar, misgengi og
sprungur eru oftast nærri lóðrétt þannig
að litlu má skeika í staðsetningu holu
sem boruð er lóðrétt svo hún hitti í
mark. Algengt er að bora þurfi um
1000-1500 m holu til að fá nægjanlegt
heitt vatn. Slík hola kostar á við tvö
meðalstór einbýlishús í Reykjavík. Því
er augljóslega mikilsvert að vanda vel
til undirbúningsrannsókna til að
tryggja eins vel og unnt er að holan
hitti á vatnsæðina.
RANNSÓKNIR VIÐ REYKI
Árið 1975 fóru fram yfirgripsmiklar
viðnámsmælingar og jarðfræðikort-
lagning í Eyjafirði, Fnjóskadal og
Ljósavatnsskarði. Markmið rann-
sóknanna var að leita að álitlegum
stað til borunar eftir heitu vatni fyrir
Akureyri (Axel Björnsson og Kristján
Sæmundsson 1975). Viðnámsmæling-
arnar leiddu í ljós að af þeim nálega 20
jarðhitastöðum sem þekktir voru á
rannsóknarsvæðinu var viðnám áber-
andi lægst á þremur þeirra, Lauga-
landi í Öngulsstaðahreppi, Reykjum í
Fnjóskadal og Stóru-Tjörnum í Ljósa-
vatnsskarði. Vegna nálægðar Lauga-
lands við Akureyri var borað þar og
varð árangur góður. Engu að síður
hefur jarðhitarannsóknum verið hald-
ið áfram við Reyki, enda óvíst hve
lengi jarðhitasvæðin í Eyjafirði anna
heitavatnsþörf Akureyringa og því
eðlilegt að afla fullnægjandi upp-
167