Náttúrufræðingurinn - 1935, Blaðsíða 11

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
55
VlllllllllllllIII11111111111111111III111111111111IIIlllllIIIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllIIIIIIII111111111111111111111111111111111111111111111111111
heim, sem lýsing á sniglinum, sem við erum með, og í öðru lagi
á það, sem stendur við síðara C-ið, ekki við. Aftan við latneska
nafnið á hlíðasniglinum stendur I, 1. Það þýðir, að mynd sé af
dýrinu á bls. 00, og það sé myndin, sem merkt er með 1. Við ber-
um nú myndina saman við dýrið, til þess að fá frekari staðfest-
ingu, og lítum um leið á hinar myndirnar, til þess að sjá hvort ske
kynni, að rangt væri ákvarðað.
Eg vona nú að þær leiðbeiningar, sem gefnar hafa verið, full-
nægi hverjum þeim, sem vill vita deili á þeim tegundum land-
.snigla, sem hann kann að finna hér á landi. Þá er aðeins eftir það
viðfangsefni, hvar á að leita sniglanna og hvernig á að hirða þá?
Snigla er víða að finna. T. d. undir röku laufi í skógum, í mosa, í
hraungjótum, allsstaðar þar, sem ekki er of mikil birta og helzt
nægilegur raki. Bezt er að finna snigla þegar jörð er vot, en þeir
eru sjaldnast á opnum vettvangi, þeirra verður að leita. Sniglana
■er bezt að geyma, þangað til heim kemur, í jafnvíðum glösum
(Reagensglösum), en helzt verður að hafa hvern snigil út af fyrir
sig, því að margir sniglar eru skæð rándýr, sem eta bræður sína
og frændur. Þegar um er að ræða snigla með kuðung, er nóg að
hirða kuðunginn, ef ætlunin er að koma sér upp safni, til þess
.að þekkja tegundirnar. Bezt er þá að bregða dýrunum niður í
sjóðandi vatn, þau deyja þá á augabragði, og má draga líkamann
At með töng. En fara verður mjög gætilega að, til þess að brjóta
ekki né skerða rendur kuðungsins, því að það er aðalatriði að
halda þeim heilum, til þess að kuðungurinn sé fullkominn og til
þess að tegundin verði ákvörðuð með fullri vissu. Kuðungana má
.svo geyma í eldspítustokkum, en í hvern stokk verður að láta miða
með nafni þeirrar tegundar, sem þar er geymd, helzt bæði á ís-
lenzku og latínu, en á miðann verður einnig að skrifa fundarstað-
inn, og taka fram, á hvers konar gróðurlendi tegundin fannst
<t. d. í mosa, á lækjarbakka, o. s. frv.). Einnig verður að skrifa
.á seðilinn mánaðardag og ár, þegar snigillinn fannst. Kuðungs-
lausu sniglana er bezt að drepa með því að láta þá í vel soðið (súr-
efnislaust) en kalt vatn og láta þá vera þar á dimmum stað í
sólarhring. Strax þegar þeir koma í vatnið deyfast þeir og ltafna
svo, án þess að komast til „meðvitundar“. Síðan má taka þá upp
•og ákvarða þá, en geyma síðan í 4 % formalíni, í jafnvíðu glasi.
1 glasið verður að láta miða með öllum upplýsingum og nafni
dýrsins. Á miðann verður að skrifa með blýanti (ekki með bleki
eða blekblýanti).