Náttúrufræðingurinn - 1941, Blaðsíða 24
18
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Partafjalli, sem er íraman og ofan við hólana. Liggja þessir
staðir í neðanverðum dalnum, austan Fjarðarár í landareign
Desjarmýrar. Geirishólar eru grýttir, en víða kjarri klæddir. Milli
hólanna eru grunnar lægðir,' vaxnar beitilyngi. Ætti að girða
þetta svæði sem fyrst. Mundi þá vaxa upp laglegur skógur í
hólunum. í vesturhlíð Partafjalls er kjarrið stórvaxnast, eða um
tveggja metra hátt þar sem bezt lætur. Þar er líka 3 m há reyni-
hrísla. Hlíðin er allbrött og hallast margar hríslurnar undan
brekkunni, beygðar af snjóþyngslum og aurskriðum. Er kjarrið
mjög þétt og þyrfti að grisja það. Þessar skógarleifar mætti
einnig friða, en aðstaðan er samt óhentugri þar heldur en í Geiris-
hólum. Undirgróður er mikill í kjarrinu. Ber langmest á aðal-
bláberjalyngi og bláberjalyngi (Vaccinium Myrtillus — V. uli-
ginosum — gróðurfélag), en beitilyng vex á auðu blettunum milli
runnanna cg í jöðrum skóglendisins. Svo er allmikið um kræki-
lyng, loðvíði, gulvíði, blágresi, reyrgresi, hrútaberjalyng, gul-
Njarðvíkurskriður. Vegurinn sést íyrir neðan símastaurana.
möðru og undafífla í kjarrinu. Ýmsar aðrar jurtir, einkum ilm-
reyr, fjalldalafífill, lokasjóðsbróðir, vallelfting, brönugrös og
bláklukka vaxa þar á strjálingi.
Frammi á Hólalandsdal er einnig kjarrlendi, einkum í vestur-