Náttúrufræðingurinn - 1943, Qupperneq 7

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
141
und þessa. Og sannanir fyrir því, að aðrir hafi fundið liina raun-
verulegu E. silvaticum hefi ég ekki. Þó vil ég geta þess, til þess
að fyrirbyggja misskilning, að í grein eftir Baldur Johnsen, lækni,
sem hann ritar í 11. órgang Náttúrufræðingsins, 1.—2. hefti stend-
ur að Skógelfting (ritað skóelfting) sem mun vera prentvilla, sé
fundin í skóglendi í Hestfirði við Djúp veslra. En þar sem latneska
heitið þar visar til annarrar tegundar, E. Tracliyodon, sést ekki
glöggt við hvora tegundina er átt. En að hinu leytinu ófært að
sama íslenzka nafnið sé á tveim tegundum.
3. Potamogeton praelongus Wulfen.
(Langnykra).
Tegund þessa fann ég fyrst sumarið 1925 í Neðra Selvalni, sem
liggur inn frá Vatnsfirði við ísafjarðardjú]). Hafði hennar hvergi
verið áður getið héðan í ritum grasafræðinga. Og er furða, hve
lengi þessi tegund hefir getað dulizt mönnum, þar .sem hún er
lengsta jurtkennda planlan, sem til er hér á landi, eða allt að 3
metrar.. Sumarið 1929 fann ég hana í Hólavatni í Eyjafii'ði og
1939 í Startjörn í Kræklingahlíð N. Auk þess hafa þeir gx-asa-
fræðingarnir Helgi Jónasson, bóndi, Gvendarstöðum og Steindór
Steindórsson, fyrirhitt tegundina á allmörgum stöðum í Suður-
og Norður-Þingeyjarsýslu og á 1 stað í Fljótsdalsliéraði, á árun-
um 1929—1935. (Staðarvatn í Aðalvík 1936, Landbrot 1943. I. D.).
b. Carex flava L.
(Trjónustör).
Á ferð minni unx xitlcjálkasveitir austan Eyjafjarðai'. 1926, rakst
ég á þessa fágætu slör í Kussungsstaðaafrétt inn af Hvalvatnsfirði.
Óx tegundin framan í röku grashalli nxót austri. -
Engan hafði vist órað fyrir þvi að C. flava væi'i liér til; enda er
sennilegt að útbreiðsla hennar sé mjög takmörkuð; liefir hún auk
þess, sem unx getur, aðeins fundizt á Fljótsheiði N. — (H. Jónass).
Tegund þessi er hérlendis miklú' stærri og grófgerðai’i, en
frænka hennar C. Oederi. Og meðan ekki er sannað, að afbi'igði
eða milliliðir þessara tveggja tegunda finnist hér, verða vai'la tek-
in misgrip á þeim.
5. Sagina caespitosa Lge.
(Fjallkrækill).
Þessa tegund fann ég fyrst sumai’ið 1926 í Austurfjalli í Dals-
mynni N. Óx plantan þar í smágrýttum, þurrurn jarðvegi, 800