Náttúrufræðingurinn - 1943, Síða 18

152
NÁTTÚRUFRÆÐINGUlUNN
einhverjir safnendur átt eitthvað i fórum sínum, en við þvi
verður ekki séð.
Þar sem Steindór Steindórsson liefir gert plöntufundum sín-
um og annarra (að undanteknum mínum) svo góð sk.il, að tæm-
andi má kallast, þá var ég knúður til að gera sjálfan mig „dýr-
legan“ í framanskráðu, að öðrum kosti hlaut ég að hregðast
Flóru landsins.
Ýmsum nýjum eða fágætum afhrigðum liefi ég. sleppt í þess-
um skrifum. Taldi ég heppilegra, að þeim yrði gerð skil á öðr-
um stað.
Nú nálgast óðum sá tími, að brýn þörf verði á 3. útgáfu
Flóru íslands. Ættu því allir unnendur Flóru að kosta kapps
um að finna sem flest fágætra grasa næsta sumar. Og ef þörf
gerist, er safnendum velkomið að senda mér vandgreindar
plöntur til nafngreiningar.
Úr bréfi.
Ég var á ferð austur í Öflusi nú um helgina og náði i fáein hvíl
krækiber. Þau vaxa á nokkurra fermetra svæði í fjallsbrúninni
íyrir ofan bæinn Núpa i Ölfusi. Unglingar þar á bænum bafa vit-
að af þeim á þessum sama slað mörg ár undanfarin, en ekki er
kunnugt um að þau vaxi nema á þessum litla bletti. Ég sá ekki
lyngið, sem þau vaxa á, en mér var sagl, að það væri alveg eins og
venjulegt krækilyng.
Að vísu eru ber þessi ekki alveg livít, en þau verða ekki dekkri
en þessi, sem mér voru gefin, og ég læt fylgja hér með.
Ég vil svo bæta því við, þó það sé óskylt, að í sumar náðist sil-
ungur í læk í mýri rétt hjá Þóroddsstöðum í ölfusi. Þegar skoðað
var í maga lians, var þar beinagrind og fiður af fugli, — óðins-
iiana? Ég liefi lítið heyrt þess getið að silungar stundi fuglaveiðar,
þó gráðugir séu. Þetla var urriði fullt kg að þyngd. Annars eru
þarna sjaldan silungar. Æti er lítið fyrir þá, enda var þessi horað-
ur og hefir hann líklega ætlað að fila sig á fuglakjöti.
Reykjavík, 27. sept. 1943.
Eiríkur Einarsson,
Garðastræti 34.