Náttúrufræðingurinn - 1977, Blaðsíða 58

túnvingulsbeltinu. Greinilega var um
nokkrir tegundir að ræða, en þær hafa
ekki verið greindar. Skortítan Salda
littoralis kom í gildrur á Iitlu hæðar-
bili frá efri hluta fitjungsbeltis að
efri hluta túnvingulsbeltis. Langfætl-
an Mitopus morio fannst frá efsta
hluta fitjungsbeltisins og upp úr.
Aðrar tegundir sem fundust á fitj-
unum (stöðvunum A—K) en þær sem
taldar eru í töflu 2 voru eftirfarandi
(heildarfjöldi einstaklinga og stöðvar
sýndar innan sviga):
Mari'lær (Amphipoda): Gammarus
marinus Leach (3, A), Gammarus ocean-
icus Segarstrale (2, A). Þanglýs (Isopoda):
Jaera sp. (5, A). Sniglar (Gastropoda):
Littorina saxatilis (Olivi) (3, A, C). Ujiill-
ur (Coleoptera): Nebria gyllenhali Schnh.
(2, H, I), Calathus melanocephalus L. (2,
J, K), Omalium excavatum Steph. (1, I),
Lesteva longelytrata Gze. (8, G, H, I),
Philonthus trossulus Nordm. (3, J, K),
Quedius fulvicollis Steph. (3, K), Atheta
graminicola Gr. (1, J), Alheta islandica
Kr. (2, I, J), Atheta excellens Kr. (1, J),
Atheta atramentaria Gyll. (2, K), Oxy-
poda islandica Kr. (3, J, K), Oxypoda soror
Thoms. (3, I, J), Atomaria apicalis Er. (3,
I, J, K), Phaedon concinnus Steph. (1, I),
Otiorrhynchus arclicus O. Fabr. (2, H, 1).
Tvivængjur (Diptera): Tricocera maculi-
pennis Meig. (3, C, G, FI), Exechia fusca
Meig. (1, G), Exechia nigra Edw. (1, I),
Chironomidae (2, K), Megaselia giraudii
Egg. (1, I), Coelopa frigida Fabr. (4, A, B),
Copromyza similis Coll. (5, E, G, I), Limo-
sina sp. (1, E), Scatophaga villipes Zett.
(4, E, H, I, J), Scatophaga furcata Say (1,
I), Fucellia fucorum Fall (1, E). Blaðlýs
(Hemiptera): Arclolliezia cataphracta (I,
K), Hemiptera sp. (4, H, J). Köngulær
(Araneae): Phaulothrix hardyi (Blw) (8,
I, K), Leptoroptrum robustum (Westr) (8,
D, G, J, K), Gonatium rubens (Blw.) (I,
K), Wilderia nodosa (Chr) (1, K), Savignia
frontata (Blw.) 1, I), Xysticus cristatus
(Cl.) (1, K).
Enda þótt hver dýrategund virðist
dafna best á afmörkuðu bili fitjanna,
sem er mjög misjafnlega staðsett eftir
tegundum, verða hvergi sérlega sköp
skil á tegundasamsetningu, jafnvel
ekki þar sem gjörbreytir um gróður,
eins og á milli stöðva G og H. Dýra-
líf á efstu stöðvum, K, virðist unt
flest líkt því sem gerist á næstu stöðv-
um fyrir neðan, enda þótt verulegar
breytingar verði á gróðri á því bili.
Dýrategundir skipa sér jtvi ekki í
glögg belti eins og gróðurinn, enda
ekki við því að búast vegna hreyfan-
leika dýranna.
Þegar litið er á heildarfjölda
greindra tegunda og safnhópa dýra á
einstökum stöðvum, sést að tegunda-
fjölbreytnin er lág á neðanverðum
fitjunum, en um efri helming fitj-
ungsbeltisins fer tegundafjöldinn vax-
andi upp eftir allt að efri helming
túnvingulsbeltisins, en virðist nokkuð
stciðugur úr jtví (4. mynd). Fjölbreytni
dýra hagar sér ]>ví á annan hátt en
fjölbreytni gróðurs, sem ekki fer að
aukast fyrr en komið er upp úr fitj-
unum.
í töflu 2 hefur tegundum (eða safn-
hópum) verið skipt í hafræn dýr eða
landræn, eftir því hvort útbreíðsla
þeirra nær niður fyrir eða upp úr
fitjunum (engin tegund nær bæði
upp og niður fyrir fitjarnar) eða eftir
jtví hvort nánustu ættingjar þeirra
eru sjávar (fjöru)- eða landdýr, séu
tegundirnar bundnar við hæðarsvæði
fitjanna. Eins og við er að búast fækk-
ar hafrænum tegundum ört upp eftir,
og eru jtær aðeins í meirihluta á
neðstu stöðvum (A). Landrænar teg-
undir eru yfirgnæfandi á hinum eig-
inlegu fitjum og fer fjöldi tegunda af
232