Náttúrufræðingurinn - 1977, Blaðsíða 46

væri. Gaf ég tegundinni þá strax ís-
lenska nafnið mýramaðra, en það
er bein þýðing latneska nafnsins.
IV.
l>að var þó ekki fyrr en sumarið
1974 sem við Arnþór Garðarsson fór-
um saman austur að Stokkseyri til að
athuga nánar þennan vaxtarstað og
safna lleiri eintökum af mýramöðr-
unni. Við fórum fyrst þann 9. júlí og
gekk Arnþór rakleitt á vaxtarstaðinn
þar sem maðran var auðfundin. Hún
var ekki blómstruð en samt greini-
legt að töluvert óx af benni þarna á
nokkru svæði, og að þrenningarmaðra
óx ])ar 1 íka. 1. ágúst fórum við svo
aftur á staðinn og þá var mýramaðr-
an fullvaxin og öll í blóma.
Vaxtarstaðurinn er í landi Gamla-
Hrauns og því í Eyrarbakkahreppi.
Þar eru blaut svæði umhverfis litla
tjörn og aðeins þurrari ntýrar svolítið
ijær, og vex mýramaðran bæði í mýr-
unum og á bökkum tjarnarinnar.
Gróður er þarna ntikill og vöxtulegur
og tegundir rnargar. Mest áberandi eru
gulstör (Carex lyngbyei Hornem.),
hálmgresi (Calamagrostis neglecta
(Ehrh.) G., M. Sc Sch.) og mýrastör
(Carex nigra L.), en auk þeirra vaxa
ýmsar fleiri votlendistegundir þar, svo
sem hófsóley (Caltha palustris L.),
engjarós (Potentilla palustris (L.)
Scop.), mýradúnurt (Epilobium palu-
stre L.), mýrfjóla (Viola palustris L.),
hrafnaklukka (Cardamine nymanii
Gand.), horblaðka (Menyanthes tri-
foliata L.), kornsúra (Polygonum vivi-
parurn L.), mjaðjurt (Filipendula ul-
maria (L.) Maxim.), klófífa (Erio-
phorurn angustifolium Honck.), tún-
vingull (Festuca rubra L.) og þrenn-
ingarmaðra (Galiurn brevipes Fern. &
Wieg.). Á bökkum tjarnarinnar vaxa
einnig gulstör og hófsóley en öllu
meira ber þó þar á fergini (Equiset-
urn fluviatile L.), vatnsnál (Eleocharis
palustris (L.) R. & S.), og flóðapunti
(Glyceria fluitans (L.) R. Br.), og
jafnvel lófæti (Flippuris vulgaris L.).
Ekki er ólíklegt að mýramaðra vaxi
víðar á þessuni slóðum því víða eru
staðhættir áþekkir ogá vaxtarstaðnum
á Gamla-Hrauni, t. d. í Flóanum, og
nægir þar í rauninni að benda á mýra-
möðrueintakið blómlausa sem fannst
í Flóanum árið 1943, eins og áður er
sagt frá.
V.
Hér fer á eftir lýsing á mýramöðru
sem byggð er á rúmlega 30 eintökum
frá vaxtarstaðnum á Gamla-Hrauni.
Stönglarnir eru 7—23 cm, að nteðal-
tali 16.1 cnt háir, ferstrendir og oftast
nokkuð snarpir af krókþyrnum, up|r-
réttir eða uppsveigðir frá mjög grönn-
um skriðulum jarðstöngli, grannir og
veikbyggðir og styðjast oft við næstu
plöntur, oftast nokkuð greindir ofan
til, bil milli blaðkransa 14—42 mm,
að meðaltali 29.7 mih.
Blöðin eru oftast öfugt lensulaga
en geta þó verið aðeins breiðari, odd-
laus eða með mjög sljóum oddi, 7—
14 mm, að meðaltali 10.5 mm löng,
1—3 mm, að meðaltali 2 mm breið,
oftast allsnörp af örsmáum krókþyrn-
um á röndunum og neðan á strengn-
um, fjögur saman í kransi.
Blómin eru fjórdeild, 2.5—3.2 mm,
að meðaltali 2.7 mm í þvermál, á 1 —
3.8 mm löngum stilkum, nokkur sam-
an í gisnum blómskipunum, krónu-
blöðin eru ydd og hvít á lit, frjó-
220