Náttúrufræðingurinn - 1977, Qupperneq 65

JERSEY
\
AMER. LANG-
HYRNINGAR
AYRSHIRE
\
SVARTSKJ.
LAGLANDSKÝR
BRÚNAR
SVISSN.
RAUÐAR
DANSKAR
OLLOTTAR
S/ENSKAR
NORSKAR ,
ÞRÆNDAKYR
ISLENSKAR KÝR
1. mynd. Skylclleiki nautgripa á Norður-
löndum og víðar við íslenska nautgripi.
Miðpunktur táknar áætlað feðrakyn. Fjar-
lægð frá miðpunkti gefur til kynna hve
langt kynið hefur færst frá uppruna sín-
um, en liorn á milli greina sýnir skyld-
leika hinna ýmsu kynja.
K. K. Kicld, aðalhöfundur greinar-
innar í Evolution, sem getið er hér
að framan, hefur rannsakað þessi
sýnishorn og borið þau saman við
blóðsýnishorn úr mörgum öðrum
nautgripakynjum víðs vegar að úr
Evrópu og Bandaríkjunum. í grein-
inni í Evolution bera höfundarnir
saman íslenska og norska nautgripi
með aðferð, sem ekki ltefur verið not-
uð áður, og ennfremur taka þeir inn
í þennan samanburð tvö bresk kyn,
Hereford-kynið, sem er upprunnið í
vestanverðu Mið-Englandi, og svarta
Angus-kynið, sem er upprunnið í
Skotlandi.
Útkoman úr samanburðinum er sú,
að íslensku nautgripirnir eru ná-
skyldir þremur gönilum nautgripa-
kynjum í Noregi, þ. e. Dala-kyninu,
Þrænda-kyninu og Þelamerkur-kyn-
inu, en nijög lítið skyldir enska og
skoska kyninu.
Einn þátturinn í rannsókn þeirra
Kidd og Cavalli-Sforza var fólginn í
]rví að kanna, livort verulega hefði
dregið í sundur með íslenskum og
norskum nautgripum á þeim þúsund
árum, sem kynin liafa verið aðskilin.
Þeir komust að raun um það, að
munurinn, sem var milli landa á tíðn-
inni á einstökum blóðflokkaerfðavís-
um var livergi svo mikill, að meira
hefði dregið sundur með kynjunum
heldur en gera mætti ráð fyrir vegna
tilviljanakenndrar sveiflu. Þeir erfða-
2. mynd. Skyldleiki nautgripakynja úr
vestanverðri Evrópu við Islenska naut-
gripi.
239