Náttúrufræðingurinn - 1977, Blaðsíða 31

Garðyglan er fremur stór ygluteg-
und, vænghaf venjulega 43—47 mm.
Framvængir eru flikróttir, brúnir og
gylltir. Nálægt endum þeirra er ljóst
þverbelti. í útjaðri beltisins eru grein-
anlegir 3—4 dökkir, pílulaga blettir,
sem beina oddunum inn í það, og við
innjaðarinn er einn samskonar blett-
ur, sem snýr oddinum á móti hinum.
Á miðjum framvæng má greina tvo
bauga, hring- eða nýrnalaga. Aftur-
vængir eru ljósleitir með gylltri áferð
(3. mynd). Baugaygla (Pcridroma
saucia Húbn.), sem einnig er flökku-
fiðrildi á Islandi, en þó mikið sjakl-
gæfara en garðyglan, líkist þeirri síð-
arnefndu talsvert. Hún er svipuð að
stærð, og grunnlitur vængja er sá
sami. Litur framvængjanna er þó
jafnari, og á miðjum væng örlar fyrir
tveimur baugum, eins og á garðyglu,
en Ijósa beltið og dökku pílurnar
vantar.
Garðyglur hafa aðeins fundist allra
syðst á landinu, frá Suðursveit vestur
til Reykjavíkur (4. mynd).
Skrautygla (Phlogophora meticulosa
L.)
Skrautyglan er ekki eins útbreidd
og hinar tegundirnar tvær, en út-
Irreiðsla hennar er takmörkuð við
Evrópu, N.-Afríku og V.-Asíu. Af því
má ætla, að tegundin sé ekki gædd
eins mikilli flökkunáttúru eða flökku-
getu og gammayglan og garðyglan. Á
4. mynd. Fundarstaðir garðyglu á Islandi. — Localities of Agrotis ipsilon Hufn. in
Iceland.
205