Náttúrufræðingurinn - 1977, Blaðsíða 33

ember. Fyrst þá kom í ljós, að um
skrautyglur var að ræða, og er þetta
í fyrsta siuu, að lirfur tegundarinnar
finnast hér á landi.
Skrautyglan er auðþekkt. Hún er
stór, vænghaf 46—50 mm, og öll ljós
á lit. Grunnlitur vængjanna er gulur,
en á sérkennilega löguðum fram-
vængjum eru rauðgulir og mórauðir
hringir og blettir, og minnir mynstr-
ið mjög á agatsteina. Endajaðar fram-
vængjanna er mjög gróftenntur (5.
mynd).
Skrautyglur hafa fundist víða um
sunnanvert landið, allt frá Höfn í
Hornafirði vestur til Njarðvíkur.
Einnig hefur skrautygla fundist að
Arnanesi í Kelduhverfi (Wolff 1971).
Fundarstaðirnir eru sýndir á 6. mynd.
Lokaorð
Það vekur athygli, að lirfur tveggja
þeirra tegunda, sent hér er urn fjallað
(gammayglu og skrautyglu), hafa
nærst á innfluttum skraut- og matjurt-
um. Einnig er hugsanlegt, að garð-
yglan liafi gert slíkt hið sama, þar
sem hún fannst í kartöflugarði. Það
er því ekki ólíklegt, að þessar tegund-
ir ættu sér enn erfiðara uppdráttar á
íslandi, el' útlendu jurtanna nyti ekki
við.
Til að sanna, að þessar yglutegund-
ir gætu tímgast hér á landi, þurfti að
finna lirfur þeirra og ala þær. Það var
þó algjör tilviljun, að lirfurnar fund-
ust, þar sem það var ekki á okkar færi
að ákvarða tegundirnar á því þroska-
stigi. ÓJiekktar lirfur voru teknar og
6. mynd. Fundarstaðir skrautyglu á íslandi. — Localities of Phlogophora ineticulosa
L. in lceland.
207