Náttúrufræðingurinn - 1978, Blaðsíða 56

3. mynd. Gjallarhnoðri, Kellia pumila
(Wood).
Yfirborð vinstri skeljar og hjaraumbúnað-
ur hægri og vinstri skeljar.
Kellia pumila (S. Wood)
Gjallarhnoðri
Gjallarhnoðri telst til Törguskelja-
ættar (Kelliidae) og eru skeljarnar
ílangar, töluvert uppblásnar, áber-
andi ójafnhliða, sléttar og gljáandi,
fyrirferðarmiklar framan til, ávalar
til beggja enda. Ein lítil griptönn í
hægri skel og hliðartennur að framan
og aftan í hvorri skel. Hjörin með
liolrúmi.
Tegund þessi hefur fundist á all-
mörgum stöðum hér við land.
Fundist hafa 12 eintök á 66°05' N,
12°21' V, 7. 2. 1975, dýpi 300-320 m:
3 eintök fundin á 64°55' N, 11°40' V,
8. 2. 1975. Dýpi 350 m.
2 eintök fundin á 63°38' N, 37°27' V,
25. 6. 1975. Dýpi 215-225 m.
3 eintök fundin á 66°41' N, 24°53' N,
1. 7. 1975. Dýpi 480 m.
2 eintök fundin á 63°48' N, 26°34' V,
4. 7. 1975. Dýpi 580-640 m.
2 eintök fengin af Reykjaneshrygg, 1.
7. 1975. Dýpi 800 m.
Stærstu eintökin mældust: Hæð 2.3
mm, breidd 2.2 mm, en þau minnstu:
Hæð 1.1 mrn, breidd 0.9 mm.
Utan íslands hefur gjallarhnoðrinn
fundist á nokkrum stöðum við Aust-
ur-Grænland.
Philine loveni (Malm.)
Ranalaufa
Ranalaufa telst til laufuættarinnar
(Philinidae) og ættkvíslarinnar Phil-
ine.
Skelin er hálfgagnsæ og vindingar
3, en vindingarnir dyljast undir totu,
sem teygir sig yfir hyrnuna á vinstri
helft skeljarinnar. Munninn víður og
útflattur. Yfirborðið með grófgerðu
keðjumynstri. Munnarendur ótennt-
ar.
Eitt lifandi ranalaufueintak fékkst
úr ýsumaga 20. febr. 1968 úti fyrir
Vestmannaeyjum á 100—130 m dýpi.
Stærð: Lengd skeljarinnar 6 mm,
breidd 2.9 mm. Annað óskaddað ein-
tak er til frá íslandi, en fundarstaður
jtess er óþekktur.
182