Samvinnan - 01.01.1949, Blaðsíða 18

r • ; .........tív— siipf"'...’T*f... ^
A Fimmvörðuhálsi, milli Eyjafjalla og Mýrdalsjökuls, eiga Fjallamenn skála i 1100 mctra hœð.
Þar er gott að œfa áttvisi.
unar. Mér varð fyrir að loka augum
um stund, og þá vissi eg nærri strax í
hvaða átt tjaldið var og náði sambandi
við leiðarstjörnuna, eða norðurátt.
Annað sinn gisti eg við Skammá á
norðurleið, fór Grímstunguheiði í
þoku og leiðindaveðri, beint eftir hug-
boði mínu, áleiðis að Haukagili í
Vatnsdal.
í tjaldinu við Skammá hafði mig
dreymt undarlegan draum um nótt-
ina. Mér fannst eg vera staddur við
litla heiðarbrík í dimmviðri, illa
staddur og villtur, en skyndilega brá
björtu ljósi yfir landslagið með því-
líkri dýrð, að eg þóttist eigi hafa séð
slíka fegurð á fjöllum.
Aldrei sást til vegar á heiðinni, nema
lítið eitt fyrst, þegar hún var nærri á
enda tapaði eg bagga af klyfsöðli nið-
ur í gilskorning. Þegar eg hafði komið
böggunum upp aftur, hafði eg tapað
áttinni. Eg teymdi hestana yfir smá
hæðardrag, og bjóst við að eg myndi
átta mig aftur. Þá skeður undrið: eg
stend við sömu bríkina og eg sá um
nóttina í draumnum. Þá birti skyndi-
lega í huga mér, og eg vissi samstund-
is hvar Haukagil var — en það var
stefnan á leiðarstjörnunni. —
Þótt skammt væri til byggða var nú
tjaldað þarna, mér fannst eg vera
heima hjá mér. Morguninn eftir fann
eg götuna skammt norðan við brík-
ina.
Áhrifamesta atvikið skeði á ferðalagi
við vestanverðan Vatnajökul. Við vor-
um fjórir á ferð með 11 hesta, fórum
árla dags úr Fiskivötnum í Tungnár-
botna og ætluðum að hafa náttból í
Botnaveri. Tungná reyndist ófær, við
ákváðum þá að halda í Illugaver
fHáumýrar) við Köldukvísl ofar
Sauðafelli.
Þegar við komum í hin úfnu hraun
ofanvert við Þórisvatn, þá var skugg-
sýnt af nóttu og hríðarslytringur með
hrímþoku, alblint kalsaveður. Félag-
ar mínir tveir höfðu áttavita (en það
var í fyrsta sinn, sem áttaviti var tek-
inn upp á ferðum mínum). Töldu
þeir þegar sjálfsagt að hafa átavitana
með í ráðum.
Eg reið á undan og bað þá gera mér
aðvart, ef eg sveigði af réttri leið, taldi
eg mig öruggan.
Veðrið tók nú að versna, og jafn-
fiamt varð eg þess var að hann gekk til
í áttinni. Þá skeði undrið: áttavitarnir
báðir urðu skyndilega hringavitlausir,
ýmist snerust þeir í hring eða sýndu
sína áttina hvor. Eg fór nú af baki og
athugaði þetta fyrirbæri, en við það
bjástur tapaði eg átt og áfanga.
Nú var illt í efni, við sárþreyttir og
kaldir, og það sem verra var, hestarnir
höfðu ekki fengið nema heytuggu í
poka, nokkrar brauðsneiðar og soðinn
silung í 18 klukkustundir.
Eg lét á engu bera, en stakk upp á
því að fá okkur bita, lagði eg mig
skammt frá félögum mínum og hef víst
sofnaði skjótt. Eg hrökk upp skyndi-
lega við að Mósi, uppáhaldshesturinn
minn, neri snoppunni um vanga minn.
Settist eg upp og furðaði stórlega þetta
torkennilega umhverfi. Ennfremur
setti að mér hroll mikinn, en sam-
stundis fann eg áttina, snaraði mér á
bak og bað félagana að fylgja mér fast
eftir. Komum við nú í enn verri
hraun, svo úfin að við urðum að fara
miklar krókaleiðir. En mér stóð ná-
kvæmlega á sama, eg var hárviss um
áttina.
Að morgni stytti upp, við komum
þá að Köldukvísl, beint að vaði, sem
er örlítið neðar en Illugaver. Höfðum
þá verið nærri sólarhring á ferðinni.
Þegar gosið var í Grímsvötnum í
Vatnajökli 1934, urðum við fjögur
fyrst til að rannsaka eldstöðvarnar.
Komum við á brún gígdalsins 13.
apríl, síðla dags, í sæmilegu veðri, ui'ð-
um við að skilja sleðana eftir í hér um
bil 18 kílómetra fjarlægð, sökum ösku
og vikurhrauna á jöklinum, þarna um-
liverfis gígana.
IÐ ATHUGANIR okkar á brún-
inni tókum við myndir, teiknuð-
um og grófum gryfjur til að athuga
þykkt gosmalarinnar. Við þetta bjást-
ur tapaði eg áttinni sem snöggvast, og
er eg fann hana aftur voru stejnurnar
tvœr. Þetta var nýtt fyrirbæri, eitthvað
í þá áttina að sjá tvöfalt!
Við snerum nú við, og héldum til
tjaldsins, en mér fannst við ávallt
lialda í aðra átt, gat þó ekki áttað mig
á hvert. Hins vegar virtist mér stefnan
ekki langt frá því rétta.
Tókum við nú upp áttavita. hann
sýndi að áttin væri rétt, en okkur fé-
laga deildi á um misvísingu þessa
staðar.
18