Samvinnan - 01.01.1949, Blaðsíða 22

1 mörgum löndum er lögð mikil
áherzla á það, að auglýsingar þær, sem
kaupfélögin birta, séu sem smekkleg-
ast úr garði gerðar, bæði um orðalag
og útlit. Sum samvinnusamböndin, t.
d. samvinnusambönd Dana, Svía og
Svisslendinga, hafa sérstakar auglýs-
ingadeildir starfandi. Þar vinna mjög
færir teiknarar og sérfróðir menn um
auglýsingar. Deildir þessar annast ekki
aðeins auglýsingar fyrir framleiðslu-
vörur sambandanna, heldur stuðla þær
og að því, að auglýsingar þær, sem
kaupfélögin sjálf birta í blöðum og
tímaritum og á auglýsingaspjöldum í
búðunum, séu sem smekklegastar. —
Með þessum hætti hefur sums staðar
tekizt að skapa eina allsherjarstefnu í
auglýsingum fyrir samvinnufélögin í
heild, t. d. í Sviss. Svisslendingar nota
mjög auglýsingaspjöld til þess að aug-
lýsa framleiðsluvörur samvinnumanna
og þykir þeim hafa tekizt að gera aug-
lýsingarnar listrænar og eftirtektar-
verðar. Með þeim hætti gera þær og
mest gagn. Myndirnar hér á þessari
blaðsíðu sýna nokkur auglýsingaspjöld
svissneska kaupfélagasambandsins. F.ru
þau ætluð til þess að vekja athygli á
eiristökum framleiðsluvörum og vöru-
merkjum sambandsins. Spjöld þessi
eru í hverri kaupfélagsbúð í landinu
og þau gera hvort tveggja í senn, prýða
búðirnar og minna viðskiptamennina
á framleiðsluvörur sambandsins.
—o—
Hér hjá okkur skortir mjög samræm-
ingu í auglýsingum samvinnumanna
og fyrirtækja þeirra. Allmiklu fé mun
eytt árlega fyrir auglýsingar, en ekki
verður sagt að allar þær auglýsingar
geri eins mikið gagn og efni annars
standa til. Mjög virðist athugandi, að
samræma auglýsingar samvinnu-
manna, svo og vörumerki á framleiðslu
ræmd auglýsingastarfsemi getur haft
mjög mikla þýðingu fyrir fjöldasam-
tök eins og samvinnuhreyfinguna og
sé útgjöldum til slíkrar starfsemi í hóf
stillt, getur hún vissulega stuðlað að
aukinni samheldni samvinnumanna
um fyrirtæki sín og þannig orðið til
þess að efla þau og styrkja. Margir
kaupsýslumenn og framleiðendur telja
auglýsingarnar naumast koma til
greina meðan eins árar í verzlun lands-
manna og nú um hríð. Eftirspurnin
eftir nær öllum vörum er meiri en
en framboðið. Vissulega ber að taka
tillit til slíkra ástæðna í auglýsinga-
starfsemi, en eigi að síður er mjög vafa-
samt að rétt sé fyrir framleiðslufyrir-
tæki og verzlanir að leggja niður aug-
lýsingar með öllu. Bandaríkjamenn
eru mestu auglýsingamenn heims og
auglýsingatækni þeirra er mjög full-
komin. Vafalaust verja bandarísk fyrir-
Framhald á bls. 23.
samvinnuverksmiðjanna, þannig, að
auglýsingarnar beri það jafnan með sér
að það séu samvinnufélögin, sem að
þeim og framleiðslunni standa. Smekk-
leg auglýsingaspjöld í kaupiélagsbúð-
unum eru og vel til þess fallin, að
minna samvinnumenn landsins á fram-
leiðslu samvinnuverksmiðjanna og
nauðsyn þess, að þeir láti þær sitja fyrir
viðskiptum sínum. Slík auglýsinga-
spjöld — ef þau væru vel úr garði gerð,
svo sem þau, sem myndirnar sýna —
mundu auk þess prýða búðirnar og
vera til augnagamans fyrir starfsfólk
og viðskiptamenn.
—o—
Hér á landi gætir allmjög þeirrar
skoðunar, að fé, sem greitt er í auglýs-
ingakostnaði, sé illa varið. Vafalauster,
að æði oft fá auglýsendur ekki það fyr-
ir fé sitt, sem efni annars standa til. Er
sökin oftast þeirra sjálfra, er þeir hafa
ekki gætt þess sem skyldi að gera aug-
lýsingarnar þannig úr garði að þær
nái settu marki, að vekja athygli við-
skiptamannanna og örva eftirspurn
eftir vörutegundum. Listræn og sam-
22