Samvinnan - 01.01.1949, Blaðsíða 21

•é -P4
lágmarki, og lielzt í einhverjum
hlutföllum, en lengra nær þessi
þekking ekki, sem ekki er von.
Afleiðingin verður svo sú, að
samvizkusamar húsmæður telja sér
skylt að hafa daglega og oft á dag
margar fæðutegundir á borðum í
o O
þeirri von, að þær kunni að innihalda
öll þau kolvetni, eggjahvítu, fitu, hita-
einingar og vitaníín, sem la'kaminn
þarfnast. Væri æskilegt, að einhver
fróður maður vildi reikna þessa þörf
t'it og gefa út um það bækling, sem
væri þannig úr garði gerður, að al-
þýðu manna væri gagn að honum, og
óþarfa heimilisönnum yrði létt af hús-
mæðrum í þessu tilliti.
Þá er nú að líta á eldhúsáhöldin.
Er það út af fyrir sig fróðlegt rann-
sóknarefni að gera athugun á því,
hversu mörg af þeim áhöldum eru
ýmist úrelt eða óþörf. Má í því sam-
bandi nefna þá furðulegu ráðstöfun,
að taka matinn úr pottinum, sem hann
er soðinn í, og láta
liann í fat eða skál og
bera hann því næst á
borð, til þess að taka
hann tir skálinni eða
fatinu og láta hann á
disk, sem hann að lok-
urn er etinn af. Af öll-
um þessum þvælingi er
maturinn loks orðinn
hálfkaldur, þegar liann
er etinn. Því má ekki
bera pottinn beint á
borðið, og sleppa þann-
ig fatinu og skálinni?
Það væri bæði áhalda-
sparnaður og vinnu-
CHARLES K. AGLE er yfirarkítekt við kunna húsagerðarstofnun
í Bandaríkjunum. Hann starfar nú að áœtlunum um endurnýjun
ibúðarhúsahverfa i Neiv York borg. Vekja þœr áœtlanir mikla athygli■
sparnaður, því að minna þyrfti að þvo
upp. Víða eru eldunaráhöld þannig úr
garði gerð nú orðið, að pottar og pönn-
ur óhreinkast ekki, svo að ekki þyrfti
það að standa í vegi. Þótt potturinn
sé hér einn tekinn til dæmis, mætti
að sjálfsögðu leggja niður notkun
ýmissa áhalda, sem hér hafa ekki ver-
ið nefnd.
Þá er að nefna áhöldin, sem við
mötumst með. Af þeim þremur er það
einungis skeiðin, sem kemur að fullu
gagni, og jafnframt það eina af þess-
um áhöldum, sem auðvelt er að
hreinsa. Venjulegur gaffall er með
fjórum álmum, um tveggja þumlunga
löngum, og mjög lítið bil á milli
þeirra. Óþarft er að stinga gafflinum
dýpra en sem svarar fjórðungi úr
þumlung. Mætti því bilið milli álm-
anna vera lokað, nema þessi litli hluti
fremst á gaflinum. Síðan mætti hvessa
aðra Itlið gaffalsins, svo að skera mætti
með honum, þó má það ekki vera svo
mikið, að maður skeri sig með hon-
um, enda þarf ekki beitt verkfæri til
að jafnast á við meðal borðhníf. Þegar
nú l’yllt hefur verið bilið milli álm-
anna á gafflinum, nenia allra fremst,
og hann gegnir orðið hlutverki hnífs
og gaffals, því ekki að stíga sporið til
fulls með því að breikka hann lítið
eitt og gera hann íhvolfan, en þá má
nota hann sem gaffal, liníf og skeið,
eftir því sem við á í hvert skipti.
Þá er komið að fötunum. Þau ætti
að gera miklu einfaldari, bæði til þess
að þau yrðu þægilegri í notkun og
hirðing þeirra auðveldari. I þessu hafa
konur stigið stórt spor í framfaraátt,
á þann einfalda hátt, að klæðast alltaf
í minna og minna. Hér er karlmaður-
inn langt á eftir tímanum, og er það
ekki lítill fjöldi margháttaðra fata,
sem Iiann klæðist daglega, eins og eft-
irfarandi listi sýnir:
1. Götuskór. 2. Ullarsokkar. 3.
Sokkabönd, til uppihalds sokkunum.
4.-5. Nærföt (sem voru svo óþægileg
í notkun, að það varð að klippa þau
í tvennt). 6. Utanyfirbuxur — þykkar.
7. Belti eða axlabönd. 8. Skyrta. 9.
Bindi, 10. Vesti, 11. Treyja, og í sum-
um löndum, þar sem miðstöðvarhit-
un tíðkast ekki, er bætt við 12. Peysa.
Fari maður út úr húsi, þarf að bæta
á sig, til að verjast kuldanum: 13. Yfir-
frakki, 14. Hattur, 15. Hanzkar, 16.
Trefill og 17. Skóhlífar. Þegar maður
fer að búa sig í liáttinn á kvöldin,
kemur enn nýtt til greina: 18. Nátt-
föt, 19. Morgunskór, 20. Baðsloppur.
Afi minn mundi ennfremur Itafa sett
á sig nátthúfu, en það má teljast í
framfaraátt, að hún hefir verið lögð
niður, sömuleiðis laus gúmmíflibbi,
brjósthlíf og lausar handstúkur.
Hér er uppástunga um einfaldari
klæðnað:
1. Stuttar buxur.
2. Þykkir skíðaleistar (með lipr-
um leðurbotnum, til innanhús
notkunar.
3. Alklæðnaður í einu lagi (t. d.
einskonar skikkja eftir grískri,
rómverskri eða kínverskri
fyrirmynd.
4. Yfirfrakki með uppbrettum
kraga, eða áfastri hettu, sem er
miklu betra.
5. Stígvél.
6. Hanzkar.
Þarna er um að ræða sex tegundir í
stað 20. Fötin væru gerð úr þannig
(Framhalcl á bls. 26.)
21