Samvinnan - 01.03.1949, Blaðsíða 11

hann aí sjálfsdáðum, án þess að nokk-
ur annar leiðtogi sé til fyrir öllu lið-
inu en Garry sjálfur. Engin stefnuskrá
er samt til eða áætlun um framtíðina,
heldur aðeins hin óljósa hugmynd um
alheimsríkið, sem vissulega er ófram-
kvæmanleg, sem sakir standa.
En Garry hefur rétt fyrir sér, er
hann segir, að tími sé til kominn að
undirbúa jarðveginn — sá fræinu í
huga fólksins — til þess að undirbúa
ríkið, sem koma skal.
TVÖ af stórblöðum Frakklands —
Franc-Tireur og Combat — keppa
um að vera aðalmálgagn Garrys, og
lieill stjórnmálaflokkur hefur gert
hans málefni að sínu máli. Að vísu
er það minnsti og yngsti stjórnmála-
flokkur Frakklands, en hver veit samt,
hvað það kann að boða? Flokkur þessi
heitir Hinn lýðræðislegi byltingar-
söfnuður, og leiðtogi þessa flokks, sem
var myndaður í fyrra til þess að
andmæla rússneskum og amersísk-
unr lieimsvaldastefnum og getuleysi
frönsku þjóðarinnar að finna eigin
götu að ganga í stjórnmálunum, er
enginn annar en Jean-Paul Sartre,
hinn heimsfrægi existentialista-heim-
spekingur. Flokkurinn er mjög vinstri-
sinnaður, og vinstri armur hans er
hugsjóna-kommúnistar. — Málgagn
flokksins er lítið vikublað, en í raun-
inni er aðalmálgagnið þó stórblaðið
Franc-Tireur, en aðalritstjóri þess,
Georges Altman, er einn hinn skel-
eggasti baráttumaður í hópi franskra
blaðamanna.
í viðbót við þetta hafa fjölmörg
pólitísk vikurit og mánaðarrit af hin-
um ólíkustu sjónarmiðum, lýst fylgi
sinu við hugsjónir Garry Davis. Nærri
liggur, að barátta sé hafin um hann
í blöðunum. Hver er hann? Hvað vill
hann?
Staðreynd er þó, að í stjórnmála-
heimi Frakklands er litið svo á, að
ekki sé unnt að ganga alveg fram hjá
Garry Davis, jafnvel þótt menn séu
andvígir kenningum hans. Höfuðand-
stæðingar hans eru lengst til vinstri —
í franska kommúnistaflokknum. Þessi
andspyrna er ekki af því, að þeir telji
hann verkfæri bandarískra heims-
valdasinna, sem þeir kalla svo, því að
sannarlega er ekki unnt að halda slíku
fram, heldur óttast þeir, að hugsjónir
hans hafi of mikið aðdráttarafl fyrir
verkamannaskara landsins. Davis er
hættulegur kommúnistaflokknum af
því að hann snýr sér einmitt að fylgis-
mönnum lians í lægstu stéttum þjóð-
félagsins, á sama tíma, sem feiðtogar
alþjóðlegra kommúnista eiga fullt í
fangi með að samræma kenningar og
starfsaðferðir.
DÆMIÐ um Franc-Tireur er fýs-
andi. Þetta blað var upprunalega
nær því algjörlega kommúnistískt.
Það fylgdi trúfega áróðurslínu komm-
únista, og helmingur lesenda þess —
upplagið var 350.000 — var tafinn
vera kommúnistar. En fyrir nokkrum
mánuðum sagði Franc-Tireur skilið
við kommúnistaffokkinn, með því að
meirihluti blaðstjórnarinnar var kom-
inn á þá skoðun, að flokkurinn væri
verkfæri rússneskrar heimsvaldastefnu,
en velferð verkalýðsins og friðarmálin
hyrfu í skuggann. Það gekk mikið á,
þegar þessi viðskilnaður varð. Nokkr-
ir af meðlimum kommúnistaffokksins
sögðu sig frá blaðinu.
Síðan þetta var, hefur aðalmálgagn
kommúnistaflokksins, Humanité, og
önnur opinber málgögn flokksins,
deilt hart á Franc-Tireur, því að ljóst
er orðið, að blaðið er hættulegur fleyg-
ur, sem stendur djúpt í hægri fylking-
ararmi kommúnistaflokksins. En við-
skilnaður blaðsins við kommúnista
hafði ekki mikil áhrif á útbreiðslu
blaðsins. Upplagið lækkaði aðeins um
6000 eintök. Þetta þýðir í rauninni
það, að hinir gömlu kommúnistísku
lesendur halda enn flestir fast við blað
sitt, og þar af leiðandi eru þeir í sí-
felldri hættu frá áhrifum blaðsins, að
áliti Ilokksstjórnarinnar. Vegna þess-
ara kommúnistísku lesenda, er Franc-
Tireur miklu hættulegri andstæðing-
ur kommúnistapressunnar, en hægri-
blöðin, sem sjaldan koma inn fyrir dyr
kommúnistískra lesenda, og hafa í
öllu falli lítil áhrif á lægstu stéttir
þjóðfélagsins. En áróður Franc-Tireur
fyrir stóra, óbrotna hugsjón, sem þá,
er Garry Davis hratt af stað, hefur
mikla áhrifamöguleika innan verka-
lýðsins. Og vitaskuld hefði hinn bar-
dagavani ritstjóri aldrei tekið málið
upp á arma sína, ef hann hefði ekki
vitað þetta fullvel. Þannig eru tilorðn-
ar þær skringilegu aðstæður, að franski
kommúnistaflokkurinn óttast Garry
Davis sem mótvægi gegn Stalín í bar-
áttunni um fylgi fjöldans.
Flokkur Sartre — Hinn lýðræðislegi
byltingarsöfnuður — hefur, þrátt fyrir
vinstripólitík sína, verið um of snið-
inn fyrir menntamenn til þess að öðl-
ast fjöldafylgi meðal verkafólks. En
Garry Davis hefur gefið flokknum
stefnumál, sem hefur lýðhylli, og með
hjálp hans hefur þessi flokkur nú tek-
ið að safna sér fylgi meðal alþýðunn-
ar. Blaðið Combat hefur svipaða
stefnu og Franc-Tireur, en er tæpast
eins vinstrisinnað. En Combat er ekki
málgagn verkafólks, heldur talar til
menntamanna og hinnar alþjóðlegu
stjórnmálabaráttu lýðræðissinna. Upp-
lagið er Htið, en áhrif blaðsins miklu
meiri en annars mætti ætla.
Innan áhangenda þessara blaða og
Ilokka, eru flestir lærisveinar Garry
Davis. Það er með öðrum orðum að-
allega ídeal-sósíalistar, sem safnast að
honum. En hann hefur líka marga
fylgismenn innan franska jafnaðar-
mannaflokksins, og áhrif hans ná
langt út í raðir borgaralegu flokk-
anna. Rithöfundarnir Albert Camus
og André Breton eru í hópi áköfustu
fylgismanna hans. Og áhorfendur
segja, að það sé skemmtilegt að sjá
hinn virðulega, gráhærða súrrealista,
Breton, halda pólitískar ræður í anda
Garry Davis!
FRAM að þessu hefur Garry Davis
tekizt að setja á svið tvö atriði,
sem kalla má einsdæmi í veraldar-
sögunni.
Hann stóð fyrst fyrir upphlaupi
við fundardyr þings Sameinuðu þjóð-
anna, en nokkrum vikum síðar fékk
hann álieyrn hjá forseta þings Sam-
einuðu þjóðanna, dr. Evatt, sem taldi
það skyldu sína að hlýða á þá yfirlýs-
ingu, sem Garry og félagar hans höfðu
fyrr reynt að lesa í heyranda hljóði
inni í þingsal Allsherjarþingsins með-
an lögreglumenn eltu þá um salinn.
Hvern gat grunað það, að þessari yf-
irlýsingu yrði veitt opinber móttaka
nokkrum vikum síðar?
Hitt atriðið er það, að honum tókst
það einstaka afrek, á sjálfa jólanótt-
ina, að fá áheyrn hjá forseta franska
lýðveldisins, Vincent Auriol, sem
spjallaði við hann í heila klukku-
stund. Það er í sjálfu sér ekkert merki-
(Framhald á bls. 26)
11