Samvinnan - 01.03.1949, Blaðsíða 15

Þessi mynd sýnir „hvildarherbergi drottningarinnar“ i Covent Garden óperunni.
nýrri byggingu og húsið var vígt með
sýningu á leikriti Shakespears, Mac-
beth. En þetta hús brann einnig til
ösku árið 1856. Húsið, sem nú stend-
ur, var fullbyggt árið 1858, en arkítekt-
inn var Edward Barry, sonur hins
fræga húsameistara, sem teiknaði
brezka þinghúsið. Það hóf starfsemi
sína með sýningu á óperu Meyerbeers,
„Les Hugenots“.
Saga óperunnar í Covent Garden,
er því í þremur þáttum, hinn fyrsti er
árin 1732—1809, annar 1809—1856, og
hinn þriðji frá 1856 fram á þennan
dag. Á árunum 1810—1824 stjórnaði
Henry Bishop málefnum óperunnar,
en hann var kunnur tónlagasmiður á
þeirri tíð, og er enn þekktur fyrir lag
sitt: Home Sweet Home. Árið 1824
varð tónskáldið Weber stjórnandi
óperunnar. Ópera hans „Freischutz"
hlaut mikið lofsorð í London og
stjórn óperunnar fól honum að skrifa
nýja óperu sérstaklega fyrir Covent
Garden. Weber tók þetta hlutverk að
sér og skrifaði „Oberon“ og hlaut 500
sterlingspund fyrir.
EINS OG SJÁ má af þessari frá-
sögn, var hér ýmist um leikhús
eða óperu að ræða. Það var ekki fyrr
en 1846 að Covent Garden varð ein-
vörðungu óperuhús, og var þá nefnt:
„Hin konunglega ítalska ópera“. Frá
þeim tíma til ársins 1856, er seinni
bruninn varð, voru þar sýndar margar
frægar ítalskar óperur, svo sem „Don
Giovanni“, „Rigoletto" og „II Trova-
tore“.
Árið 1863 var óperan „Faust“ eftir
Gounod sýnd í fyrsta sinn í Bretlandi
í Covent Garden og stjórnaði tónskáld-
ið sjálft hljómsveitinni við það tæki-
færi. Á seinni hluta nítjándu aldar
sungu margir frægustu söngvarar
heimsins í Covent Garden, ýmist sem
gestir eða fastráðnir. Árið 1888 var
fjárhagur óperunnar orðinn mjög bág-
borinn, vegna lélegrar stjórnar, og þá
var ráðinn mikilhæfur forstjóri, Áu-
gustus Harris, og þá hófst um leið
tímabil, sem nefnt hefur verið „gull-
öld“ Covent Garden. Hann fékk til
Bretlands ýmsa frægustu listamenn
veraldarinnar og tók mörg heimsfræg
viðfangsefni til meðferðar, svo sem
óperur Wagners, og árið 1892 stjórn-
aði Gustav Mahler hljómsveitinni á
einni slíkri sýningu. Um þetta leyti
var hætt að kenna óperuna við ítalska
skólann og heitir hún síðan „konung-
lega óperan“. Um aldamótin stóð hag-
ur Breta með miklum blóma og óper-
an naut góðs af því. Var þá blómaskeið
hennar og næstu árin þar á eftir.
Sungu þá margir heimsfrægir menn á
„gala-sýningum“ í Covent Garden, svo
sem Caruso, Battistini, Martinelli,
Ruffo og margir fleiri.
Árið 1910 varð Sir Thomas Beec-
ham, hinn frægi hljómsveitarstjóri,
stjórnandi óperunnar, og íyrsta sýn-
ingin undir leiðsögn hans, var óperan
„Elektra“ eftir Richard Strauss. Hann
tók einnig til meðferðar nýtízku verk,
eftir Debussy, Delius o. fl. Á árunum
1914—1918 og á tímabilinu milli
heimsstyrjaldanna tveggja, var starf-
semi óperunnar haldið uppi, þrátt
fyrir margvíslega erfiðleika og sungu
þá enn heimsfrægir menn þar, svo sem
Sjaljapine, Kipnis, Pertile, Lotte Leh-
man, Lawrence Tibbet og Grace
Moore. Vakti söngur hinnar síðast-
nefndu mikinn fögnuð árið 1939, er
hún fór með aðalhlutverkið í La Bo-
héme. Eftir styrjöldina hefur starfsemi
óperunnar staðið með miklum
blóma. Styrjaldarárin síðari lá hún
niðri, en var aftur upp tekin í febrúar
1946 og var þá hátíðasýning að kon-
ungshjónunum viðstöddum. Árið
(Framhald á bls. 19)
15
Þessi mynd er frá hátiðasýningu i óperunni árið 1919 til heiðurs Lebrun Frakklandsforseta.
Brezka konungsfjölskyldan var þar viðstödd.