Samvinnan - 01.12.1964, Blaðsíða 36

PÁHANINN
HEIMSKI
Bandarískt
ævintýri fyrir börn
Einu sinni var páhani,
sem var svo hreykinn af
stéli sínu, að hann gerði
ekkert annað, allan dag-
inn, en ganga bíspertur
um, þenja stélið og
skrækja til að vekja at-
hygli á sér. Þegar bónd-
inn kallaði „púdd-púdd,
púdd-púdd og pá-pá, pá-
pá“ sneri haninn upp á
sig og lézt ekki heyra
það.
„Þú ferð nú á mis við
sitt af hvoru“, sagði
hænan. „Þegar bóndinn
kallar „púdd-púdd, púdd
púdd og pá-pá, pá-pá,“
er hann að dreifa korn-
inu handa okkur.“
„Ég heiti ekki pá-pá,“
sagði páfuglinn dramb-
látur. Og hann þandi
stélið, teygði úr hálsin-
um og skrækti, „ég heiti
Fallegt-er stél-hans-eins
'og-sólarupprás-yfir-fjöll
-í-morgunþoku. Lærð-
irðu það? Vogaðu þér
ekki að kalla mig öðru
nafni, eða ég hegg úr þér
augun.“
„Ég mun aldrei nefna
þig öðru nafni,“ lofaði
hænan, því hún var
hrædd við grimmdarlega
nefið á páfuglinum,
„aldrei, aldrei, aldrei.“
En rétt í sömu andrá
kom refur út úr skógin-
um, hremmdi páfuglinn
og lagði af stað með
hann burt. „Hjálp,
hjálp!“ hrópaði páfugl-
inn. „Hlauptu til kattar-
ins og biddu hann að
bjarga mér úr klóm
refsins!“
Hænan hljóp eins og
fætur toguðu til kattar-
ins og sagði: „Flýttu þér,
flýttu þér! Refurinn hef-
ur rænt Fallegt-er-stél-
hans - eins - og - sólar-
upprás - yfir - fjöll - í -
morgunþoku!
„Ha, hverjum?“ spurði
kötturinn. „Hver í ósk-
öpunum er Fallegt - er -
stél - hans - eins - og -
sólarupprás - yfir - f jöll -
í - morgunþoku?“
„Það er páfuglinn,“
sagði hænan. „Ó, flýttu
þér, flýttu þér, flýttu
þér! Þetta er nýja nafn-
ið hans, og þú mátt ekki
nefna hann nokkru
öðru.“
„Þvaður,“ sagði kött-
urinn um leið og hann
stökk ofan af dyra-
skyggninu. „En hvað
sem öðru líður, er ég of
smávaxinn til að berj-
ast við ref. Ég verð að
finna hundinn.“
„En mundu samt að
nefna páfuglinn nýja
nafninu hans,“ gaggaði
hænan. „Ef þú gerir það
ekki, heggur hann úr þér
augun.“
„Ég yrði nú ekkert
hrifinn af því,“ sagði
kötturinn og stefndi
brott til að finna hund-
inn.
Hundurinn lá og svaf
í sólskininu. Þegar hann
heyrði köttinn koma,
spratt hann upp og reisti
hárin.
„Bíddu, bíddu,“ sagði
kötturinn, „nú er ekki
stund til að elta mig.
Refurinn hefur rænt
Fallegt - er - stél - hans -
eins - og - sólarupprás -
- yfir - fjöll - í - morg-
unþoku.“
„Og hver er nú Fallegt
- er - stél - hans - eins -
og - sólarupprás - yfir -
fjöll - í - morgunþoku?
spurði hundurinn.
„Aldrei hef ég heyrt ann-
að eins nafn.“
„Það er nýja nafnið,
sem páfuglinn hefur tek-
ið sér,“ sagði kötturinn.
„Ef þú kallar hann ann-
að, heggur hann úr þér
augun.“
„Jæja,“ sagði hundur-
inn, „ekki langar mig til
að láta höggva úr mér
augun, en allt um það
eyði ég ekki tíma mínum
í að bjarga fugli sem ber
svona langt nafn. Ég fer
og sæki bóndann.“
Og hann þaut til bónd-
ans, sem var að snúa
heyi. „Húsbóndi, hús-
bóndi!“ geltihann. „Ref-
urinn hefur rænt Fallegt
- er - stél - hans - eins -
og - sólarupprás - yfir -
fjöll - í - morgunþoku.“
„Hvað sagðirðu?“
spurði bóndinn því hann
var farinn að tapa heyrn.
„Hverjum hefur refur-
inn rænt?“
Framh. á bls. 45.
Vildirffu eiga langt og hljómmikiff nafn? Þá skaltu lesa
söguna um páhanann, sem ákvaff að skipta um nafn.
36 SAMVINNAN