Samvinnan - 01.12.1964, Blaðsíða 53

staklega á landbúnaðarvörum.
En eitt mesta vandamál kaup-
staðafélaganna hér við Faxa-
flóann er þó vöntunin á æfðu
starfsfólki. Þeir erfiðleikar hafa
farið vaxandi á síðustu arum
og hafa aldrei verið meiri en í
ár. Þetta er ekki síst hvað al-
varlegt vegna þess, að um ieið
og starfsmannavandræðin
vaxa, vaxa kröfur neytenda um
hetri þjónustu og vörumeöferð.
— Hvað telurðu að gera beri
til úrbóta?
— Því er ekki vandalaust að
svara. En ég tel knýjandi nauð-
syn að koma á fót námskeið-
um vor og haust til að kenna
búðarstörf. Þá eru manna-
skiptin mest og mest nauðsyn
að kenna byrjendum undir-
stöðuatriði afgreiðslustarfsins.
— Svo eru það kjörvagnarnir,
sem þið urðuð fyrstir til að
innleiða hér á landi, og tölu-
verður styr hefur staðið um
sumsstaðar. Hvað viltu segja
varðandi þá?
— Við lítum á þá sem bráða-
birgðalausn á verzlunarþjón-
ustu við þau hverfi, þar sem
matvörubúðir eru ekki enn
fyrir hendi. Notkun vagnanna
í þessum hverfum er í full-
komnu samræmi við þá eröð-
ugu viðleitni kaupfélagsins, að
fylgjast vel með öllum helztu
nýjungum á sviði verzlunarinn-
ar til að gera þjónustuna sem
bezta.
ÁIN MJÓ
Áin mjó í miðjum dal,
minnist eg þín löngum.
Barst mér frá þér báruhjal:
buldur straums hjá töngum.
Sá ég glitra geislabrot
gullin, þurr, er aldan vot
spriklaði öllum öngum.
Söngstu mér um sælulönd
suðr’ og upp á heiðum,
stóð í högum, álft og önd
og af fjallaleiðum.
Yfir hverja umsögn brá
undarlegri svalri gljá:
bjarma af jökulbreiðum.
Milli okkar marga bar
mishœðina síðar.
Hvarf mér glit, og geislafar
grófst í regn og hríðar.
Hljóðnuðu söngvar, hurfu Ijóð,
hefi ég síðan þögla slóð
rekist víða, víðar.
Einhvern tíma, áin góð,
œtla ég þig að finna,
rifja upp þín ölduljóð,
unun drauma minna,
bíða við á bakka þér,
bíða þartil kallað er
á mig öðru að sinna.
Sigurður Jónsson frá Brún.
kúsnvóbU*
/CéUUtU*
— Hvenær var fyrsti vagn-
inn tekinn í notkun?
— Það var í marz s.l. ár. Þá
var ástandið i verzlunarmál-
um í nýjum íbúðarhverfum í
Hafnarfirði og öllum Garða-
hreppi orðið óviðunandi fyrir
íbúana, vegna skorts á búðum.
Áhugi minn fyrir kjörbílunum
hafði vaknað 1951, er ég sá
slíka bíla í Sviþjóð. í septem-
ber 1962 ákvað stjórn kaupfé-
lagsins, að ég færi utan og
kynnti mér rekstur kjörvagna
og möguleika á öflun slíks
vagns.
— Því hefur stundum verið
haldið fram, að heimsendingar
frá matvöruverzlunum sé næg
þjónusta við íbúa fjarlægra og
búðarlausra hverfa, en það er
misskilningur. Fáir íbúa hverfa
þessara hafa síma og húsmæð-
urnar panta oft í kvöldmatinn
síðari hluta dags, en verzlunin
annar kannski ekki öllum
pöntunum fyrr en komið er
langt fram á kvöld, svo að ef
til vill verður að seinka matar-
tímanum. Hjá okkur voru heim-
sendingarnar orðnar mikið
vandamál haustið 1962. Þann-
ig var á föstudögum oft tekið
á móti sjötíu til áttatíu pönt-
unum í stærstu matvörubúð-
inni á tímabilinu frá kl. 16
til 19 og var oft liðið nærri
miðnætti er öllu var skilað.
Flestar þessar vörusendingar
fóru í búðarlaus hverfi.
— Og hvernig hafa vagn-
arnir reynzt?
— Þeir eru að mínu áliti eina
frambærilega leiðin til að sjá
íbúum þessara nýju hverfa fyr-
ir verzlunarþjónustu meðan
ekki kemur þar verzlun. Enda
hafa viðskiptavinir kaupfélags-
ins í Garðahreppi, á Álftanesi
og í Hafnarfirði lofað þessa
þjónustu mjög. Hafa margar
húsmæður hringt í mig og tjáð
mér það. Nú erum við með þrjá
vagna og eru þeir fullnýttir og
brýn þörf fyrir þann fjórða,
enda er nú unnið að því að út-
vega hann. Síðustu mánuðina
hafa vagnarnir verið með 30%
matvörusölunnar, og er þar um
hreina aukningu að ræða.
— Hvaðan eru vagnar ykkar
fengnir?
SAMVINNAN 53