Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.08.1922, Síða 19

Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 65
Skýrir hann frá söluörðugleikum á henni í Englandi: „Ull-
in var illa þvegin, sum kaldstöm af saltþvotti, undirvigt
mikil o. s. frv. öll ullin seldist með lægra verði vegna
óverkunar, og loks lenti einn „balli“ í mislit, en 24 árið
áður. Þetta birti svo Olafur í Ási í Norðanfara með alvar-
legri áskorun frá sjálfum sér að bæta úr. — I fyrra dæm-
inu var sökin hjá félagsstjórninni. I síðara dæminu hefir
sökin verið hjá bændunum sjálfum.
Áður liefir verið minst á verslunarskuldirnar. Þessi
fátæku félög þoldu ekki að eiga þær útistandandi ár frá
ári, — og að síðustu gerðu þær sitt til að minka það sem
unt var að greiða uppí hlutina.
Menn kunna nú að segja að það hafi verið eitt ólag-
ið að hleypa mönnum í verslunarskuldir, en það var ekki
eins hægt og í fljótu bragði virðist að komast hjá því.
Kaupmenn höfðu áður verið búnir að venja menn á að
skulda, og jafnvel gint þá til þess á ýmsum tímum, og
nú á meðan verslunarkepnin var sem hörðust á milli
kaupmanna og verslunarfélaganna, datt ríkum og rótgrón-
um kaupmönnum ekki í hug að draga úr lánunum, enda
var oft vel um þau búið.
Af ýmsu því, sem talið hefir verið, ætti mönnum að
skiljast að þessi innlendu verslunarfélög höfðu gert afar-
mikið gagn.
Þ a u höfðu fært stórfé inn í landið með betra verðlagi.
Þau höfðu vanið menn af undirlægjuhættinum í
verslun.
Þ a u höfðu vanið kaupmenn af að flytja hingað skemda
matvöru, með því að flytja sjálf vandaðar vörur.
Þ a u gerðu einnig sitt til að innræta landsmönnum
að vanda sínar eigin vörur.
Þau fluttu hingað fyrst hentug vinnuverkfæri, girð-
ingarefni, eldunarvélar o. fl.
Þau reyndu flutning lifandi fjár og hrossa til Skot-
lands.
5