Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.08.1922, Qupperneq 38

84 Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
félagsins. Næstu árin áður hafði verið flutt út 50—80
þúsund sauðfjár lifandi, og ekki sýnna, ef þá væri breytt
til, og öllu fénu slátrað í landinu, og sent út þetta mikið
meira af saltkjöti, en að þá mundi verðið á því lækka
til muna.
Innflutningsbannlögin ensku voru þannig, að sauðfé
mátti að vísu flytja þangað lifandi, en það varð að
slátra því strax. En þeir sem kunnugastir voru, töldu
ekki gjörlegt að flytja þangað uppá þau býti fleira fé en
í hæsta lagi 3000 á viku, eða mest 12000 yfir haustið.
Zöllner ferðaðist því til Belgíu og Prakklands, að leita
fyrir sér með markað fyrir sauðfé, og leist honum svo á,
að eins og þá stæði væri naumast gerlegt að flytja lifandi
sauðfé héðan til Berlín, en aftur þótti honum verðið álit-
legra á Prakldandi þrátt fyrir það þótt þar væri svo hár
innflutningstollur á lifandi sauðfé, að nam kr. 15.50 á hver
100 kg. í lit'andi þunga fjárins. Hann afréð því að flytja
þangað alt að 18000 sauði 2ja og 3ja vetra, sem hann
taldi mjög nauðsynlegt að væru sem allra vænstir.
A aðalfundi félagsins 25. janúar 1897, var þvi mjög
dauft hljóð í félagsmönnum, þá var afráðið að panta, en
þá hætti bæði Vindhælishreppsdeild og Þverárhreppsdeild
viðskiftum við félagið, og urðu það því aðeins 5 hreppar,
sem þá héldu viðskiftum áfram. Pöntun varð helmingi
minni en árið áður, og verðið varð lágt á sauðunum, sem
stafaði bæði af því, að of margt reyndist, sem flutt var
til Englands undir þeim kringumstæðum, sem þá voru
fyrir hendi, og sérstaklega þó af því að féð, sem til
Prakklands var flutt rírnaði svo mikið á leiðinni, þar sem
sjóferðin var svo löng, enda hrepptu sum skipin ilt veð-
ur. Þó varð útkoman sú, að við reikningslok fékk félag-
ið rúmlega 5000 kr. í peningum, sem það átti til góða af
viðskiftunum.
Verð á íslenskum vörum, sem látnar voru í félagið
þetta ár varð: Hvít vorull nr. 1. 58 aura og nr. 2. 53
aura pundið. Hross 35 — 60 krónur. Meðalverð þeirra