Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.08.1922, Side 60

lOt) Tímarit íslenskra sainvinnufélaga.
deildinni en í pöntunardeildinni, en það stafaði af því, að
á pöntuðu vörurnar var lagt fyrirfram ákveðið liundraðs-
gjald fyrir kostnaði af þeim, en það reyndist óþarfiega hátt.
En verðmismunur á útlendum vörum jókst tijótt aft-
ur, og árið 1912 var verð á öllum pöntunardeildarvörum
samtals 18°/0 lægra en hjá kaupmönnum, og fyrstu ófrið-
arárin varð verðmismunurinn mjög mikill, því þá seldu
kaupmenn flestar vörur hærra verði, en nokkur þörf var
á. Aftur hefir allra síðustu árin, sérstaklega árið 1920
verðmismunurinn verið miklu minni á sumum vöruteg-
undum, þó heflr einnig það ár verið miklu lægra verð á
mörgum vörutegundum. Það mun því ekld of hátt áætl-
að, að allar þær vörur, sem pöntunardeildin hefir fengið,
liafi verið 16°/0 ódýrari en lijá kaupmönnum. Auk þess
hefir söludeildin altaf selt flestar vörur lægra en kaup-
menn, og þessvegna hefir Agóðinn af þeirri verslun ekki
orðið meiri, en hann hefir verið samkvæmt reikningunum.
Það er áreiðanlega ekki of hátt áætlað að söludeildarverð-
ið hafi verið 5°/0 lægra en hjá kaupmönnum að meðaltali,
því að á sumum vörutegundum liefir munað helmingi og
jafnvel meiru.
Hvað viðvíkur verði á innlendum vörum, þá getur
naumast átt sér stað, að það hafi verið skaði, að láta þær
í félagið. Þau ár sem félagið sendi út sláturfjárafurðir
(sem það hætti þegar Sláturfélagið var stofnað) kom það
að vísu fyrir að verðið var lítið eitt lægra hjá félaginu,
aftur var það tvö árin hærra hjá því. Ull hefir félagið
altaf sent út, og hefir það komið fyrir 4 ár, að verð á
henni hefir verið lægra en bjá kaupmönnum. Oftast hefir
það verið mjög svipað, og 6 ár hefir það verið hærra hjá
félaginu. Það verður því að líta svo á, að ekki sé um
neinn verulegan mun á ullarverði eða öðrum innlendum
vörum, sem félagið hefir sent út, að ræða, og ef hann væri-
nokkur, þá mundi sá verðmismunur síst skaða félagið.
Eftir þessu yrði hagnaðurinn þessi:
1. af pantaðri vöru 16°/0 af kr. 1445,540,76 kr. 231,286,52