Fálkinn - 18.12.1937, Blaðsíða 7

50.—52.
Reykjavík, laugardaginn 18. desember 1937.
JOLIN ÞIN
Jólahugleiðing eftir sr. Björn Magnússon.
„Eg er Ijós heimsins, hver,
sem fglgir mjer, mun ekki
ganga í myrkrinu, heldur
hafa Ijós Iífsins“.(Jóh. 8.12).
„í dimmiim kofa birtu bar,
j>ví borinn Jcsiis Kristur var
Og Ijósið þaðan If/sli frá
og leiddi þá, sem vildu sjá“.
I Jjessu látlausa erindi eru
dregin saman þau megin-sann-
indi, sem hátíðahöld vor á jól-
umim byggjast á. Það er sagan
um Ijósið, sem skín í myrkrinu,
en varð Ijós heimsins, og lýsir
hverjum, sem vill opna augun
og fylgja leiðsögn þess. En
þarna er líka sagt frá því,
hvernig jólin geta orðið hátíð
þín, í raun og sannleika. Þar er
ekkert minst á hin ytri skilyrði,
jólaveislur, jólagjafir, jólatrje
nje neitt þess háttar. En það er
minst á jólaljósið, — hið mikla
jólaljós, sem ber birtu um heim
allan. Með dularfullum orðum,
sem næstum dylja meira eti þau
lýsa, er þessu sama lýst þannig
í jólaguðspjaltinu:
„t upphafi var orðið, og orðið
var hjá Guði, og orðið var
fíuð. 1 því var lífið, og lífið var
tjós mannanna". Ef þetta er
dregið saman, verður það tjós-
ara: Hið lifandi orð var tjós
mannanna. Guð birtist í lífi
Jesú Krists. „Eg er tjós heims-
ins“, sagði Jesús. Það er hið al-
menna tilefni jólanna. En til
þess að þau geti orðið jólin þín,
verður þú að uppfylla skilyrið:
„Hver, sem fylgir mjer, mun
alls ekki ganga í myrkri, held-
ur hafa Ijós lífsins“. Ljósið get-
ur ekki lýst þeim, sem ekki
vilja sjá. Ilefur þú uppfylt þetta
skilyrði? Hefur þú reynt að
fylgja Jesú, svo að þú hafir
sjálfur í þjer Ijós tífsins?
„Ó, horf þú inn í huga þinn
um hátið þessa, vinur minn.
Er dyrum lokað, dimt og kalt?
-í dauðinn riki og hjartað alt?
l>á hef þú barnsins bœnamál
cið breytist hjarta þitt og sál
í kvöld við jólaklukknahljóm
úr kofa i bjartan helgidóm".
„Og tjósið skín í myrkrinu —
og myrkrið hefur ekki tekið
á móti því!“ Jlve óendanlega
dapurt hljóma þessi síðustu orð,
mitt í fagnaðarboðskap jólanna!
Þau eru eins og sár og skerandi
tónn, sem truflar samhljóma
hinnar dýrðlegu hljómkviðu.
Eiga Jmu rjett á sjer? Þannig
hefur það blasað við sjónum
guðspjallsritarans, hins fjöt-
skygna sjáara fortíðarinnar. Og
hvað sjáum vjer alt í kring um
oss? Hatur, styrjaldir. Myrkrið
hefur ekki enn tekið á móti Ijósi
lífsins, hinu lifandi orði frá
fíuði. Ekki sem lieild. En fjöl-
margir eru þeir einstaklingar,
sem hafa tcndrað sín tjós af
hinu mikla jólaljósi, og haldið
brennandi hinum heilaga eldi
guðsþrárinnar, sem knýr menn
til fylgdar við kærleiksmeistar-
ann Jesú. iFyrir starf og tilveru
þeirra höldum vér enn heilög
jól. „Þjer eruð tjós heimsins",
segir Jesús i fjallræðunni við
hina fátæku í anda. Ilinn and-
lega þurfandi og leitandi fylgj-
anda Jesú, sem guðsþráin brenn
ur í, hann nefnir Jseús Ijós
heimsins, eins og sjálfan sig.
Jesús er kominn í heiminn, ekki
aðeins til að birta guðlegan kær-
leika og hreinleik, heldur til
að birta hann sem eiginlega
eign altra manna, sem vilja sjá
tjósið og leiðast af birtu þess.
Þannig heldur tjósið áfram að
skína í myrkrinu, og það skín
sífelt meðal fleiri og fleiri
manna, skærar og skærar
þrátt fyrir alt. I>etta er hið ó-
metanlega fagnaðarefni jólanna.
Jafnvel hið dýrðlega uppluif Jó-
liannesarguðspjalls, um hið lif-
andi orð hjá Guði, sem birtist
í mannlegu holdi, og var tjós
mannanna, myndi verða að nap-
urlegustu harmsögu, ef að orð-
in væru algild, er segja: „myrkr-
ið hefur ekki lekið á móti því“.
En staðreyndin, að þeir hafa
verið, og eru enn, sem hægt er
að segja um, að þeir sjéu tjós
heimsins, hún myndar þann
fagra samhljóm, sem leysir upp
hinn skerandi sundurhljóm. Að
Jesús opinberaði mönnunum
Guð: að orðið var Guð, það er
ekki nema hálfsögð sagan. En
þegar við bætist, að hann op-
inberaði hinn sanna mann: að
orðið var hold, þá fyrst er sag-
an öll. Sá Guð, sem á engan
skytdan þátt í eðli manmnns, er
honum alt of fjarlægur, til þess
að geta frelsað hann. En sá Guð,
sem er faðir mannanna, og Iief-
ur gefið þeim vísi alls þess, sem
hanu sjálfur er: hann dregur
fram mynd sína fyr eða síðar,
jafnvel fram úr hinu svartasta
myrkri.
Látið því þessa jólahátíð
glæða tjósið í yður sjálfum,
tendrað af sjálfum föður lífs-
ins. Látið það magnast að birlu
og vermandi yl, uns myrkrin
rjúfast og boð skaparans, er
hann mætti i árdögum: „Verði
ljós“, megi uppfyllast um gjör-
vallan heim,
„Svo skini Ijós þitt langt i frá
og leiði þá, sem vilja sjá,
að Jesús fæddiir einnig er
við englasöng í hjarta þjer.
„Þá syngja englar, himins hirð
i helgri jólanætiirkyrð,
um heilög jól í hjarta þjer;
þar himnariki stofnað er“.
I3á eru jólin orðin jólin þín. —
Gleðileg jól!
i