Fálkinn - 18.12.1937, Blaðsíða 19

F Á L K I N N
15
nieð lýsandi fálniara nýtískn
jjílagrímarnir ferðast i bifreið-
inn. En það eru aðeins Ivö
samgöngutæki, sem hæfa jóla-
nóttinni: Hestar postulanna eða
úlfaldar vitringanna. Bráðum
förum við framhjá brunni við
veginn. Hann er kallaður brunn-
ur mtringanna. Sagan segir, að
þar liafi vitringarnir endur-
fundið stjprnuna; þeir sáu hana
sjjeglasl í vatninu, er þeir fóru
að brvnna úlföldunum sínum.
Við livert skref enduróma
jólasálmarnir að heiman í hug-
um okkar - og' kæfa ruddaleg-
an hlátur, sem heyrist frá ensk-
um hermannaskálum um leið
og við göngum þar framhjá.
Þegar við komum á bugðuna
á veginum við Gröf Rakelar
slaðnæmumst við alt í einu:
Rellehem! .... Fyrirheitni bær-
inn uppi í ásnum varpar frá
sjer bjarma, allur hátíðlega
ujDplýstur, eins og jólatrje ....
Stjarna hrajiar á blárri himin-
hvelfingunni og bendir okkur
hvar áfangastaðurinn sje ....“
en þegar þeir sáu stjörnuna
urðu þeir uæsta glaðir“ ....
Svo kenmr það, sem ekki er
hæg't að lýsa en verður að upp-
lifast: Málmþungar klukkur
fara að hringja. Fyrst ein og
svo tvær, eins og þær sjeu að
lalast við, síðan bætisl við vax-
andi liópur af ómandi röddum,
hver hefir sína tungu og mál
sumar óma rjett svo að það
hevrist, aðrar gjalla ....
Við kpmum nú inn í útbverfi
jólal)æjarins. Það hljómar á
móti okkur söngur úr skóla-
garði. Við sjáum brún andlil
í bjarmanum frá bálinu. Það
er hópur al' kristnum araba-
drengjum, nærri staðnum, þar
sem hirðarnir lieyrðu söng
hinna himnesku hersveita. Niðri
a völlunum liafa meðlimir K. F.
U. M. frá Jerúsalem safnasl
saman á stað, sem þeir eiga, —-
Bóasarakrinum; þeir syngja
líka sálma sína.
Við horfum á nóttina af pall-
inum kringum Fæðingarkirkj-
uua. Nokkrum kílómetrum fjær
en Rósarakurinn eru fjórir oliu-
viðarlundar og akrar grænir af
vetrarsæði, hinir svonefndu
hirðisakrar.
í tunglsljósinu sjer maður
kirkjurústirnar gömlu og' stend-
ur nú aðeins kórinn eftir. Pró-
fastur þýska safnaðarins í Jerú-
salem bljes jólasáhn á básúnu,
en söfnuðurinn söng undir. I
bvelfingunni undir kirkjurúst-
inni er markaður með krossi
milli tveggja súlna bletturinn
sem engillinn opinberaðist hirð-
unum á, samkvæmt sögnum
(irikkja, er þeir vöktu yfir hjörð-
um sínum á Betlehemsvöllum.
Við erum í Betlehem á jóla-
nóttina og stígum nú inn i Fæð-
ingarkirkjuna elsta og merki-
legasta helgidóm kristninnar.
Kirkjan var bygð
i tíð liins fyrsta
kristna keisara,
Konstantins mikla
á fjórðu öld. Há-
altarið stendur í
hellisskúta, sem
Jesús á að hafa
fæðst i. Þó merki-
Iegt megi virð-
asl hefir kirkjan
náð að geymast
ósködduð, hvorki
styrjöld, uppreisn-
ir nje eldsvoði
hafa megnað að
granda henni.
Stendur lnin raun
verulega á rjett-
um stað? Visinda-
menn nútímans,
sem grófu eftir
fornminjum við
kirkjuna fyrir
fjórum árum,
fundu þar leifar
af leirsmíði úr
gömlu rómversku
afguðamusteri, sem á uppruna
sinn að rekja til daga Domitians
keisara (um árið 90), og sem
liann hefir reisl lil þess að
vanhelga hinn lielga stað krist-
úma manna með Venusardýrk-
un; líkt átti sjer einnig stað í
Jerúsalem, þar sem grafarkirkja
frelsarans er. Þetta sýnir, að
staðurinn hefir þegar á fyrstu
öld eltir Krists burð verið við-
urkendur sém fæðingarstaður
Krists, og það er svo góð sönn-
un, sem fengist getur.
Klukkan er yfir eill þegar
við fvlgjumst með skrúðgöng-
unni niður í Fæðingarhellirinn,
með biskujjinn sjálfan í farar-
broddi. Silfurstjarna sem greyj)t
er i gólfi'ð, merkir blettinn, sem
Jesús fæddist á: „Hjer fæddist
Jesús Kristur af Maríu mey?“
Með þessum fáu orðum segir
lalneska áritunin frá viðburði
þeim, sem markaði nýtt tímabil
i veraldarsögunni .... Hjer er
jólanna Allrahelgasta. Bóm-
verskur j)restur heldur hljóða
guðsþjónustu i hellinum, sem
hugur alls liins kristna heims
snýst að í bæninni.
Sótið af kertunum sveimar
undir bellisloftinu og vaxljósin
bráðna i böndum okkar.. En
bundinn lofsöngurinn þýðir fros-
in hjörtun öll mótstaða ör-
magnast í tilbeiðsluöldunni
sem gagntekur okkur:
„Dýrð sje guði í upj)hæðum!“
Börge Hjert-Hansen,