Fálkinn - 18.12.1937, Síða 44

40
F ALKIN N
íánaboga. Þá voru þeir svo lík-
ir, að fullorðna fólkið notaði
þennan fingur til þess að þekkja
þá sundur á .... Hann varð
að snúa sjer undan í bili. En
svo varð hann reiður og barði
i borðið.
„Þú skalt fá 25% af arfimun
og öll útgjöld þín endurgreidd".
Skrifstofustjórinn spurði: „Get
jeg fengið það skriflegt?“
„Það er engin þörf á því“,
sagði Hans.
Nú leið nærri því ár þangað
til næsta brjef koni frá Amer-
íku. En J)að brjef var frá mála-
flutningsmanni, sem veittist sá
beiður að tilkynna að Cbarlotte
Lawson væri önduð, og að hún
hefði arfleitt Hans Hansen í
Osló að eignum sínum. Pen-
ingarnir fylgdu bjer með.
Hans bað bróður sinn að
koma lieim í kytruna sína. Það
var vinnukonuherbergi sem
hann bjó í, en skrifstofustjór-
inn t(ík varla eftir því, þegar
hann settist á baltrandi birki-
stólinn, grár í framan eins og
vetrardagurinn fyrir utan.
„Manstu hverju þú lofaðir
mjer?“ spurði bann.
Hans svaraði: „Er jeg heiðar-
legur eða er jeg það ekki?“
Þá rjetti Pjetur lionum papp-
írsblað.
„Hjerna eru útgjöldin“, livisl-
aði liann. Hans leit yfir blaðið.
„Það er mikið. En lítum nú á:
tveir blómvendir, bifreiðarleiga,
sporvag'n, burðargjald ........“
liann borfði forviða á bróður
sinn, „...... ritvjel?“
Skrifstofustjórinn þurkaði
svitann af enninu. „Jeg skrifa
svo ógreinilega“, tautaði bann.
„Jeg neyddist til að kaupa ril-
vjel til þess að fá bana til að
skilja, að það væri ekki jeg
heldnr þú, sem bjetir Hans. En
það brjef hefir bún víst fengið
of seint“.
„Að minsta kosti befi jeg
ekki fengið svar við því“, sagði
Hans og brosti. Hann var að
telja fram þessar 399 krónnr.
Gerðu svo vel!“ sagði liann
og stóð upp hátíðlegur á svip,
svo að í augnablikinu varð hann
líkari bróður sínum en sjálfum
sjer. „Nú er alls ein króna eftir.
Arfurinn var sem sje rjettar 100
krónur, eins og þú getur sjálfur
sjeð hjerna i brjefinu. Frænka
hefir víst lifað á lifeyri og mint
að hún ætti sjálf stofnfje. Eða
hún liefir verið eitthvað brengl-
uð, kerlingarsauðurinn. Hvað
veit jeg? Af þessari krónu sem
eftir er átt j)ú að fá 25 aura og
jeg 75“.
Pjelri veittist erfitt að finna
sjálfan sig aftur þegar hann
var kominn út á götuna. Það
var eins og eittlivað hefði slokn-
að inni í honum eða einhver
gullinn bjarmi befði horfið hon-
um sýn. En eitt var honum svo
einkennilega ljóst: fátæklega í-
búðin sem liann átti lieima i og
guli ruggubesturinn, sem hann
bafði ekki efni á að kaupa
handa yngsta drengnum sínum.
Ilann hjelt enn á 25-eyringn-
um i bendinni. honum fanst
hann svo lítill, eins og hann
mundi hverfa á hverju augna-
bliki. Og alt í einu í óttanum
vfir að týna honum, fór bann
inn um næstu búðardyr. Þegar
hann var kominn inn sá bann
að þetta var pappírsverslun.
Hann jireifaði á j)ví sem lá á
borðinu, valdi sjer pennaskaft,
gert í lians eigin mynd, en ljós-
grænt á litinn, eins og vonin
eilífa ....
Hans hafði stungið 75 aurun-
um sínum i vestisvasann.
Þegar bann kom út var tekið
að skyggja og búið að kveikja i
búðargluggunum. Hann hnusaði
út í grágult loftið og fanst bann
kenna ilm af greni, stearínu og
einbverju fleiru. Það var lykt-
in af blikklúðrunum máíuðu,
sem liann og Pjetur liöfðu feng-
ið einusinni á jólunum.
Hann leit kringum sig, horfði
á glysið i öllum stóru gluggun-
um. Hann fór að finna til hjart-
sláttar, varð all i einu svo glað-
ur, að lijartslátturinn óx og
gerði honum óþægindi undir
vestinu. Þetta var ekki imynd-
un, J)ví það var jafn satt og
hann gekk þarna sjálfur. Jólin,
sem bann bafði blessað í barn-
æsku, voru komin aftur! Að-
fangadagskvöldið var eftir
nokkra daga. Og að þau kæmu
og ætlu eftir að koma aftur á
hverju kvöldi, svo lengi sem
liann lifði, var ])að ekki meira
ríkidæmi en nokkur arfur frá
Ameríku? Var það ekki gleði og
hátíð, sem átti að flytjast öllu
fólki, svo að það fálmaði ekki
lengur áfram i villu og myrkri?
Hann stakk fingrunum i vest-
isvasann og fann að aurarnir
voru þar. Eftir dálitla stund
kom hann útúr leikfangabúð
með málaðan blikklúður í
1 endinni. Þegar liann var kom-
inn út á miðja götuna setti hann
lúðurinn fyrir munninn.
„Tra-ra! Tra-er-a!“ heyrðist
gegnum hávaðann. Fólk sneri
sjer við og hló. En einhverjir
sögðu:
Það er bara liann Immerfroh.
Hann er að blása inn jólin“.
A í A A A
Oí ra (1 [H »
Jóladreglar með rannndúkura
Jólarannndúkar
Jólanmbúðapappir
Jólaumbúðagarn
Jólapappadiskar
Jólakort með nraslðgnm
Jólamerklmiðar