Fálkinn - 17.12.1953, Qupperneq 11

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1953 *>í)&*>í)á*>l)&*>í)á*>í)&*>i)&*>i)£* 7

. r--

in út á Saronsvöllum, fíkjurnar farn-
ar að sjást á trjánum og granattré
og vínviður í blóma. Kliður fugla-
söngsins var byrjaður og pílagrím-
arnir á vegunum sungu söngva Hka.
Vitringurinn slóst i för með jieim
til Jerúsalem. Unaðsleg gleðivon greip
Iiann, eins og honum fyndist að nú
væri hann loks að nálgast takmark
lífs sins. En fætur líans voru mátt-
litlir og bakið bogið, og honum - veitt-
ist erfitt að fylgjast með samferða-
mönnunum.
Þcgar þeir komu inn í Juda-fjöllin
og gangan varð erfiðari dróst hann
aftur úr, svo að bann varð að nátta
sig einni nótt oftar en ráð hafði verið
fyrir gert, og komst ekki til Jerúsal-
em á fyrsta degi hins ósýrða brauðs,
er páskalambins var neytt á öllum
heimilum, heldur daginn eftir og þó
ekki fyrr en eftir sjöttu stund.
Svört ský var farið að draga fyrir
sólina og loftið var mollulegt, eins
og þrumuveður væri í aðsigi. Á öll-
Framhald á bls. 43.
meira að segja vakið fólk frá dauð-
um.
„Er hann konungur?“ spurði vitr-
ingurinn fullur eftirvæntingar.
„N’ei,“ svaraði hinn. „Það færi bet-
ur að hann væri konungur. Hann er
óbreyttur maður. En konungshjarta
er í honum.“
Vitringurinn gat ekki gleymt þess-
ari frétt um einkennilega manninn.
Gat þetta vcrið konungurinn, sem
hann var að leita að? Og nú fór hann
að langa til Gyðingalands. En slcyldi
hann vera maður til að komast yfir
eyðimörkina?
En þá bauðst skipstjóri einn, er átti
börn sem vitringurinn hafði læknað,
til að flytja vitringinn til .Toppe sjó-
leiðis. Þaðan mundi hann geta kom-
ist fótgangandi til Jerúsalem.
Þegar þetta gerðist var stutt til
páskanna, hinnar mikhi hátíðar Gyð-
inga.
Úr öllum áttum streymdi fólkið að
borginni helgu. Blómin voru sprung-