Fálkinn - 17.12.1953, Qupperneq 53

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1953 V
var ])rungin gremju. „Bláskógahúsið
er hræðilegt hús, Monsieur! Dvölin
hér er nógu erfið okkur sem erum
lieilbrigð á taugum, hvað ])á fyrir þá
sem veiklaðir eru. Þér verðið að finna
lienni annan samastað."
„Hún kýs sjálf að vera hér, að
minnsta kosti meðan enska konan
dvelst hérna," sagði hann.
Hann varð min var og Suzy kynnti
mig fyrir 'honum. Eg sá að hún var
gröm og 'úr jafnvægi. Eg gekk upp,
og er ég fór fram hjá herbergi Helenar
kallaði hún til min.
Að iþessu sinni hafði ég litla til-
hneigingu til að sinna henni, mig
langaði mest til að vcra ein með á-
hyggjur mínar. Engu að siður leit ég
inn til hennar og mér heppnaðist
meira að segja að brosa.
„Líður ])ér skár núna?“
„Miklu betur.“ Undarlegur svipur
var á andliti Helenar, það lá við að
luin væri undirfurðuleg á svip. „Eg
sagði iækninum að mig hefði verið
að dreyma, Rosalind.“
„Já, ég var búin að frétta það. Það
gleður mig að þú skulir hafa komist
að þeirri niðurstöðu."
„Eg sagði það aðeins til þess að ég
yrði ekki send aftur á heilsuhælið.
Mig var atls ekki að drcyma! Littu
á Rosalind!“
Hún rétti fram opinn lófann og i
honum lá perla, sem ég sá þegar að
myndi vera úr bænabandi.
„Eg fann ihana í skápnum," hvislaði
Helen. ,.En þú mátt ekki segja neinum
frá því. Það var einhver i skápnum
eins og ég sagði ykkur og ég veit vel
hver það var. Eg segi það engum en
ég veit það samt!
Eg starði þrumu lostin á perluna.
Hugsanir mínar voru allar á rejki.
Hafði Helen ratinverulega fundið perl-
una í skápnúm? Ef lil vill liafði hún
átt hana sjálf cn gripið til þess að
sanna mál sitt með hcnni. Mér var
ljóst að uppátæki taugasjúklinga eru
oft hin ótrúlegustu.
„Helen, ef þú veist 'hver það var,
])á ber þér að segja okkur það!“ sagði
ég.
„Nei, nei — því að þá — hvar er
liann Toby?“
Það hlaut að vera að það rynni út
i fyrir henni. Nú var hún skyndilega
farin að fala urn allt annað. Eg fann
Toby. Hann lá og svaf vært til fóta
í rúminu hennar. Helen þrýsti hon-
um að sér. Hún var farin að nötra
aftur.
„Rosalind, ég vildi óska að ég hefði
ekki sagt þér ftiá þessu. Lofaðu mér
að segja iþað engum.“
„Eg held ég hafi ekki leyfi til að
lofa því."
„Þú verður að lofa þvi Rosalind. Eg
grátbið ])ig — i])eir geta komist að því
sjálfir — en þú mátt ekki segja þeim
það.“
Það leyndi sér ekki að hún var
mjög trufluð. Eg lofaði henni að ég
skyhli þegja yfir þessu. Reiði min i
garð Suzy hjálpaði mér til að halda
það loforð.
„Jæja, mér finnst nú sarnt réttast að
þú skýrir fleirum frá þvi. Annars
kynni citthvað ])essu likt að koma
fyrir aftur. Eg óska ekki eftir að hræða
þig en þú verður að taka það með í
reikninginn."
„Það getur ekki komið fyrir aftur,
þvi að ég læsti skápnum og faldi lyk-
ilinn, þar sem enginn getur fundið
hann. Rosalind, getur þú ekki sofið
hjá mér í nótt? Heldurðu að Martin
hefði mikið á móti því?“
„Ekki skil ég í því,“ sagði ég kald-
hæðnislega.
„Viltu spyrja hann? Eg er viss um
að ég gæti sofið ef þú værir lijá mér.“
Á þessari stundu var ég svo að
segja sannfærð um, að öll sagan um
drauminn og nunnuna væri uppspuni
frá upphafi lil enda. Eg vorkenndi
lienni ,en mér geðjaðist ekki að lienni
þessa stundina. Augnaráð hennar vár
kynlega slóttugt og mér fannst hún
helst til nærgöngui. Síðar kom að því
að mér félli vel við hana aftur en því
fór fjarri að svo væri á þessu augna-
bliki.
MARTIN kom of jseint að mörgun-
verðarborðinu. Hann kom inn í borð-
stofuna, þegar við vorum að ljúka
við að borða. Hann bað Suzy afsök-
unar en hann leit ekki á mig. Denis
sat til borðs með okkur, hefði hann
ekki verið býst ég varla við að borð-
lialdíð hefði farið svo friðsamlega
fram.
„Ekkert að afsaka," sagði Suzy. „Eg
get vel skilið löngun þina til að yfir-
gefa Bláskógahúsið um stundarsakir,
ég hefi sjálf orðið svipaðra tilfinninga
vör.“
„Já, þvi ekki það?“ sagði Martin.
„Við skulum fára eitthvað í dag, mér
er sama hvert, ef við aðeins komumst
héðan um stund. Við skulum flýja
Suzy, og eyða deginum tvö eín ein-
hvers staðar!“
Suzy skotraði augunum lil mín.
„Eg er hrædd um að Rosalind verði
öskuvond," sagði hún.
„Hver veit nema Sebastian væri fá-
anlegur til að koma og skemmta henni
á meðan,“ sagði Martin og var eins
iilkvittnislegur og honum var frekast
unnt. „Hvenær getur ]>ú verið tilbú-
in, Suzy? Hvert eigum við að fara og
hvað þurfum við að hafa með okkur?“
„Við skulum aka til Cap Frehel. Það
er dásamlegt þar! Við getum komið
við i Sables d’Or aux Pins og fengið
okkur te þar. Það er guðdómlegur
staður, eftirsóttur af ferðafólki sér í
lagi ungum hjónum á brúðkaupsferð."
Þetta var ekki beiniinis nærgætnis-
lega sagt, en Suzy var auðvitað ekki
nema 21 árs og á þeim aldrinum liætt-
ir margri stúl'kunni við að fylgja sigr-
unum harkalega eftir! Hún flýtti sér
upp til að hafa fataski])ti og kom von
bráðar aftur i ljósbláum göngubúningi
með stuttum jakka og víðu pilsi. Hún
bar Toby undir handleggnum.
„Við getum lofað honum með,“
sagði hún. „Hann þarfnast lireyfing-
ar. Helen er sofnuð núna, en viltu
muna eftir, Rosalind, að segja henni
að ég liafi farið með hann. Henni er
annars trúandi til að óttast um hann.“
„Hamingjan góða, eigum við að
burðast með hvolpræfilinn með okk-
ur?“ sagði Martin.
Nf
'C
' <•
N <•
'<•
N r
' r
'r
'r
' r
sr
' r
'r
' r
\r
' r
\r
' r
'f
' r
' r
' r
' r
'<■
N r
' r
' r
Xr
V
\r
'r
'r
HREINN FERSKUR MUNNUR
ALLAN DAGINN’

Mentasol heldur munninum hreinum
og með ferskt bragð allan daginn.
Það eyðir andremmu — varnar tann-
skémmdum og styrkir tann-
holdið — og auðvitað Iieldur
það tönnunum drifhvítum.
Notið hið græna Menta-
sol reglulega.
X-MS6-1725.5S
Chlorophyll tannkremið
> > > > >->-> -> > > ->->-> >-y»-yy>-»->-> >->-» ->-»-> > >-»>->-> > > >>->.>-»> > > ->-»->-> >■>>>■> -»-> > ■> -> >->■-»> > »■-»>-» ■> ■> ■>->-» ->-»->->-> Á