Fálkinn - 14.12.1956, Blaðsíða 11

48 - 50
Reykjavík, föstudagur lJf. desember 1956.
XXIX.
Svar aff hínrni
Jólahugleiðing eftir Ásmund Guðmundsson, biskup.
Þetta er aö þakka
hjartagróinni miskunn GuÖs vors:
Fyrir liana mun Ijós
af hæöum vitja vor,
til aö lýsa þeim, sem sitja
í myrkri og skugga dauöans.
(Luk. 2, 78—79J.
ESSI sálmsvers lýsa gildi
jólanna fyrir oss. — Jólin
eru að koma. Nýr blær
fer um jörðina eins og af engla-
vængjum, og ósýnilegar klukkur
liringja hátíðina inn. Vér verð-
um öll börn í anda.
Vér þráum Ijós, sem stökkvir
skammdegismyrkrunum á flótta,
dimmu sorgar og dauða, þján-
inga, ofbeldis, kúgunar. Vér þrá-
um svar af himni við dýpstu
syurningum mannsandans. Hvað-
an erum vér komin? Hvert stefn-
ir lífi vort? Og hver er tilgang-
ur þess?
~Og vér sjáum Ijós renna uyy
af hæðum, eilíft, ódauðlegt.
Vér sjáum Betlehemsstjörn-
una — bjartan geislastaf Ijóma
í lágum griyahelli undir litlu
húsi i fjallshlíð. Þar hvilir á gólf-
inu ung móðir, bros er yfir and-
litinu, og hún réttir aðra magn-
litlu höndina tíl litla drengsins
síns nýfædda, sem hvilir vært
við hlið henni, vafinn fátœkleg-
um reifum, í fóðurtrogi. Heilag-
vr friður og yndi er yfir. Horfum
á sveininn unga. Hann mun lýsa
hjartagróinni miskunn Guðs, föð-
urkœrleik hans til mannanna,
sem hann hefir velþóknun á.
Hann er Immanúel, Guð með
oss. Hann er sönnun anda og
kraftar um það, er mestu varðar,
að Guð elskar oss. Hann er svar-
ið, sem hjarta vort þyrstir
eftir: Frá kærleik, fyrir hann og
til lians eru allir hlutir. Líf kær-
leikans heldur velli. 1 skaparans
hendi er dauðinn ekki til. „Ég
lifi og þér munuð lifa‘c, mælti
Jesús Kristur.
Þetta er jólaboðskapurinn til
vor. Jólagjöfin mikla, sem öll-
um stendur til boða. Svarið af
hæðum.
Þegar vér gefumst þessum jóla-
boðskap á vald og þiggjum svar-
ið guðlega, verður bjart umhverf-
is oss og i sálum vorum. Þá
getum vér tekið undir af öllu
hjarta:
/ niðamyrkrum nætur svörtum
upp náðar rennur sól.
Þá verða jóláljósin í húsum
vorum ímynd lífsins og gleðinnar.
Þá líkjumst vér barninu, sem
kveikir við logann á kertinu sinu
á fleiri og fleiri kertum. Þá flytj-
um vér einnig öðrum jólafögnuð-
inn, sem eyðist ekki, liversu
mörgum sem miðlað er af hon-
um, lieldur vex því meir.
Jólagjöfin mikla, svarið af
hæðum, leggur oss einnig þá
skyldu á herðar að gefa öðrum
jólagjafir. En munum, að þær
eru einskis virði nema kœrleiks-
gjöfin ein. Ef svarið: Guð elskar
þig, nær að gagntaka sál þína,
þá megnar þú einnig að boða
öðrum með kærleika þínum:
Guð elskar þig. Hversu margir
sitja jafnvel á jólum i myrkri og
skugga dauðans. Lát svarið, sem
þú hefir fengið af lúmni, lýsa
þeim. Funi kveikist af funa, líf
af lífi, kœrleiki af kærleika.
Ég minnist kristinnar hetju,
sem sat í fangelsi sökum trúar
sinnar. Vinir hans komu að vitja
um hann, en þeir fengu ekki
inngöngu. Þá lögðust þeir í
myrkrinu á klefagluggann hans
og reyndu að sjá liann. Hann
varð þeirra var. Og liann kveikti
á dálitlu kerti, sem var inni hjá
honum, gekk út að glugganum
með það í hendinni og teygði sig
eins hátt og hann gat upp til
þeirra. Þeir skildu liann. Hann
átti Ijósið frá Guði, og nú var
það einnig skylda þeirra að hálda
þvi svo hátt á lofti sem þeir
máttu.
Þetta er það, sem hátíð Ijóss-
ms boðar. Ljós lieimsins skín.
Það ber sál þinni birtu til þess,
að þú getir einnig látið hana
berast öðrum. Guð er kœrleikur.
Jesús Kristur er Ijómi hans, sem
fellur á þessa jörð. Já,
frá þínum ástareldi
fá allir heimar Ijós.
Gleðileg jól í Jesú nafni.