Fálkinn


Fálkinn - 13.12.1961, Blaðsíða 52

Fálkinn - 13.12.1961, Blaðsíða 52
REVIMIÐ HITUN BIALADDIN GEISLAOFN Gefur skjótan, öruggan og þægi- legan hita. Gljábrenndur í kaffibrúnum lit. ALADDIN BORÐ-LAMPI Mjög öruggur og gefur góða og þægilega birtu. Fallegt útlit. SILCROM* húðaður. Borð-, vegg- og hengilampar fáanlegir. * Vörumerki. ALADDIN INDUSTRIES LTD., ALADDIN BUILDING, GREENFORD, ENGLAND. Frystihiís - Utgerðarmenn Polygon ísvélar frá Brödrene Gram A/S. Polygonís hefur ekki skarpar brúnir, og er því sérlega hentugur til fiskkælingar. AKURFELL Hallveigarst. 9. Sími 24966. JÓLIN HEIMA honum, að koma mér á óvart. Maður er of viðkvæmur ef til vill er það úrkynjun. En jól- in eru nú einu sinni hátíð for- eldranna. Þau eru leynivopn þeirra. 23. desember. Húsþökin voru alsett snjó, þykkum snjó, þegar ég- vakn- aði í morgun. Skýin voru dimmblá, en hvítur snjórinn lýsti allt upp með sinni und- ursamlegu birtu. Þetta var mjög fallegt á að líta. Kerl- ingarnar sögðu að minnsta kosti hundrað sinnum, að þær væru svo glaðar yfir því, að það væru hvít jól. Auðvitað lenti það á mér að setja fót undir jólatréð. Það er vanþakklátt verk. Fyrst var ég skammaður fyrir að hafa opnað dyrnar. Eins og það væri hægt að koma ein- hverju inn um dyr án þess að opna þær. Og svo varð allt vitlaust, af því að það kom snjór á gólfið. Og svo datt mynd niður af vegg. Það er alls ekki svo auðvelt að draga stórt jólatré gegnum heilan hóp af litlum og þröngum dyrum. Og svo seildist ein greinin í vasa og hann féll á gólfið, en það var ekki mér að kenna, að vasinn stóð þarna. Loksins komst tréð á sinn stað. En ég var allur í barrnálum. Auk þess sögðu þau, að tréð hallaðist á stall- inum. Ég rétti það. En þá sögðu þau, að það hallaðist til hinnar hliðarinnar. Og svo voru barrnálar komnar á borðið og í sófann. Magga sagði, að ég væri bara helvít- is klaufi. Ég sagði henni, að hún skyldi bara reyna sjálf. Það var allt og sumt sem ég sagði. En samt sem áður spurði mamma, hvað ég héldi, að þeir þarna uppi hugsuðu, ef við færum að rífast á að- fangadagskvöld. Ég svaraði, að ég ætlaði hvorki að láta þá þarna uppi né hina niðri hafa nein völd yfir mér. Ég hafði að minnsta kosti rétt til að segja svo mikið. Þegar pabbi kom heim, vor- um við nýbúin að taka jóla- trésskrautið fram. í Ijós kom, að nokkra poka vantaði. Pabbi sagði að við gætum bjargað því á augabragði með einu handbragði. Enginn væri of ungur eða of gamall til að búa til jólatréspoka. Magga og ég sögðumst ekki geta það. Pabbi varð hræði- lega sár. — Getið þið ekki búið til hjartapoka, hrópaði hann. Þegar ég var strákur bjugg- um við til jólatréspoka á hverjum jólum. Náðu í skær- in Jakob. Og þú Magga finndu límið. Svo verðum við að hafa dagblöð til þess að hlífa borð- inu. Hvar eru gömul blöð, Elsa? Nú skal ég sýna ykkur. Þetta skal verða venja hér um jólin. Það er ekkert heim- ili. sem ekki hefur venjur. Sæktu pappírskörfuna undir ruslið, Jakob. Og Magga náðu í reglustikuna. Þetta skal svo sannarlega verða venja hér um jólin, einmitt þetta. — Á allt þetta snatt að verða venja hér um jólin? spurði ég. — Já, er nauðsynlegt að fara að róta öllu til einmitt nú? sagði mamma. — Við höf- um svo margt annað til þess að hengja á tréð. — Þetta gengur eins og í sögu, sagði pabbi. Við skulum nú taka rauða og silfurlitaða til dæmis, það lítur ágætlega út. Svo legg ég ræmurnar hverja inn í aðra og klippi til svona. Breið rönd yzt, báðum megin, en tvær mjóar í miðj- unni. Sjáið þið. Hver andskot- inn, segið þið mér, eru þetta skæri? Mamma sagði, að þetta væru ósköp venjuleg skæri. — Þú hefur rétt fyrir þér, sagði pabbi það er ósköp venjulegt að hafa bitlaus skæri. En við skulum nú byrja á þessu. Nú byrja ég að flétta renningana saman. Hann verður kannski dálítið skakkur þessi. Við hengjum hann þá bara aftast á tréð, svo að hann sjáist ekki. Hvers konar glanspappír er þetta, sem þið hafið náð í? Mamma sagði, að þetta væri ósköp venjulegur glans- pappír. Pabbi sagði, að þá væri venjulegur glanspappír að minnsta kosti óvenjulega stökkur. Hann varð að líma saman bútana. Þegar búið var að því, áttu renningarnir alls ekki saman, annaðhvort var annar renningurinn of lítill, eða hinn var alltof stór. Auk þess rifnaði allt saman aftur. 50 FALKINN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.